Rijnvogels op karakter naar overwinning

De malaise die een aantal weken als een deken over de Rijnvogels hing schijnt voorlopig naar de vergetelheid te zijn verwezen. Door twee overwinningen op rij ontsteeg het team van trainer Jimmy Simons de gevarenzone waarin het lange tijd bivakkeerde. Door een benutte penalty van Jaap van Duijn kan met wat meer opluchting aan de winterstop worden begonnen. Zonder spits Joost Leonard die afgelopen week nog voor de aanvang met het duel tegen SteDoCo te kennen gaf definitief de voetbalschoenen aan de wilgen te hangen.

Trainer Jimmy Simons had ook met de afwezigheid van Mart Spierdijk, de geblesseerde Oliver Rifai en de geschorste Bright Ampong moeten puzzelen om zijn team in elkaar te spijkeren. De vondst om Pieter van den Breggen in de centrale verdedigen te posteren pakte prima uit. Simons na afloop: 'Ik kijk naar wat ik heb en daar heb ik geloof in. Een en ander heb ik afgewogen en het opstellen van Pieter en Ricardo (de Vlugt) in deze gewijzigde formatie pakte goed uit. Het was een collectieve teamprestatie en elke week zou het zou moeten zijn' analyseerde de Hoofddorpse oefenmeester achteraf.

De tweestrijd met SteDoCo de nummer drie van de ranglijst werd een duel dat zich kenmerkte door twee gelijkwaardige teams die er een aantrekkelijk duel van maakten.
Het leverde al met al in de eerste helft geen treffers op. Beide defensies gaven weinig weg. De thuisclub was nog het dichtst bij de openingstreffer maar een voorzet van Jaap van Duijn kon niet doeltreffend worden afgerond en doelman Mark Smith bleef ternauwernood meester in deze hachelijke situatie. Aan de overzijde geen bloedtollende taferelen voor het hok van Verkerk zodat de warme thee met een blanco stand kon worden genuttigd.

Het tweede bedrijf werd een kopie van het eerste part. De gastheren waren aanvankelijk wel dreigender maar ook nu oogstte een assist van Van Duijn niet het beoogde effect. SteDoCo probeerde het met een paar venijnige afstandschoten waar Verkerk zich de handen aan mocht warmen. Diverse pegels van de thuisclub strandden echter even zo vele keren op een Hoornaars lichaam. Jaap van Duijn bediende Ivaillo Staal van een mogelijkheid maar deze schoot te gretig over. Toen van Duijn zelf werd gelanceerd werd hij binnen de zestien op het kunstgras neer gelegd. Ook nu had doelman Smith geen verweer op de inzet van Van Duijn. Een en ander had nog niet zo benauwd hoeven worden als Jim Havenaar na een vrije doortocht de 2-0 had binnen geschoten. Nu joeg hij vanuit kansrijke positie het leer rakelings over en zodoende bleef de spanning tot dik in de blessuretijd als een onzichtbaar gordijn over de Kooltuin hangen. De ultieme pogingen van de gasten op jacht naar de gelijkmaker ten spijt.

Het eindsignaal van Jobse klonk als een lentesymfonie in de donkere dagen voor Kerstmis.