Zwarte band voor Isa Russchenberg

Elke beginnende judoka droomt er van. Het behalen van de zwarte band. In judotermen 1e dan genoemd. Om dat te bereiken moet er nog wel het één en ander gebeuren.

Een startende judoka begint met de witte band. Zo kan je judopartner zien dat je nog maar net bent begonnen met judo en kan daar rekening mee houden. Wanneer de eerste vaardigheden zijn geleerd, laat je dit zien door een examen te doen op je eigen judoschool. Zo kan je opeenvolgend de gele, oranje, groene, blauwe en tenslotte bruine band verdienen. En zo werk je langzaam maar zeker toe naar de zwarte band.

Zwarte band
Er zijn verschillende manieren om een zwarte band te verkrijgen. Je kunt het verdienen (promotie) door bijvoorbeeld Nederlands Kampioen te worden of door een examen af te leggen.

Het examen voor een zwarte band gebeurt niet op de eigen sportschool. Dit examen wordt afgenomen vanuit de Judo Bond Nederland (JBN) door een speciale commissie die bestaat uit zeer ervaren judoka’s. Het examen vraagt veel vaardigheden en kennis.

Onlangs waren de provinciale dan-examens judo in Oud-Beijerland. De Rijnsburgse Isa Russchenberg nam samen met vijf andere bruine band dragers deel aan het 1e dan examen.

Het begon echter tien jaar eerder. Omdat Isa een nogal bewegelijk kind was, werd het advies gegeven een sport te gaan doen waar je goed je energie in kwijt kon. Op 8 jarige leeftijd zette zij haar eerste stappen op de tatami bij de Rijnsburgse judoschool Sakura onder leiding van Karel David van der Gun. Dat bleek een schot in de roos. Vanaf dag één was dit haar sport en na een half jaar was één keer in de week oefenen niet genoeg. Karel David nodigde haar uit om deel te nemen aan de wedstrijdgroep van Sportschool Rob van der Hoorn. En zo kwam Isa in aanraking met het wedstrijdjudo. Met groot plezier en enthousiasme toernooien afgelopen. Natuurlijk met wisselend succes. Soms win je, soms verlies je.

Blessure
Op haar twaalfde wilde ze zich meer gaan richten op het nationale judo en maakte de overstap naar Judo Yoshi in Nieuw Vennep. Acht keer trainen per week was geen uitzondering. Isa vond het heerlijk en ontwikkelde zich steeds meer. Totdat een knieblessure roet in het eten gooide, met als gevolg dat zij twee jaar niet kon judoën. Toen zij weer voldoende hersteld was is zij weer voorzichtig gaan judoën bij Rob van der Hoorn, om na een half jaar toch de overstap te maken naar een judoschool in Voorhout omdat daar meer wedstrijdgericht werd getraind. Begin 2020 kwam de volgende spelbreker om de hoek kijken, Covid. Het complete judosysteem stond anderhalf jaar stil. Er werd nauwelijks getraind en toernooien werden niet gehouden. Eind 2021 stonden de Zuid-Hollandse Kampioenschappen onder achttien op het programma. Isa nam deel. Een plek bij de eerste drie betekende deelname aan het Nederlands Kampioenschap. Ze werd tweede en bereidde zich voor op dit NK. Twee dagen voor het kampioenschap viel haar sparringspartner op haar enkel. Met een ernstige blessure als gevolg. Een half jaar lang kon zij niet judoën.

Isa had zich tot doel gesteld om in 2022, tien jaar nadat ze met judo in aanraking was gekomen, examen te doen voor haar zwarte band.

Vorige week was het zover. Met haar ‘valpartner’ heeft zij de commissie laten zien te beschikken over de kennis van de Japanse terminologie en de kunde om schouder-, been-, arm-, offer en heupworpen, houdgrepen, armklemmen en verwurgingen te beheersen. Voor de eerste keer, het examen is vanaf 1 november 2022 vernieuwd, werden niet alleen het staand judo in het Japans afgenomen, maar ook de grondtechnieken.

In twintig minuten tijd wist Isa de commissie ervan te overtuigen dat zij de grondbeginselen en de basistechnieken kent en beheerst en het verdient om de drager te zijn van de 1e dan in het judo: de zwarte band.

Doel
Na de afgelopen weken op het Regionaal Trainingscentrum (RTC) en nationaal sportcentrum Papendal te hebben getraind, heeft Isa de overstap gemaakt naar de Noord-Hollandse topjudoclub Judo Yoshi. Een club waar al menig judoka zich heeft ontwikkeld tot Nederlands Kampioen

Ze traint daar zes keer per week met als doel de stap te maken naar de nationale seniorenselectie. Een oude droom die door verschillende blessures lange tijd onhaalbaar leek, maar nu weer nieuw perspectief heeft gekregen.