Ricky Verhoef: ‘Met een lege maag kun je moeilijker geloven'
Hoopvol het nieuwe jaar in
December 2021: het coronaspook waart nog steeds rond en het zijn letterlijk en figuurlijk de donkere dagen voor Kerst. Het lijkt voor jongeren, ouderen en alles wat daartussenin zit een deprimerende tijd. Wat een voorrecht om dan een gesprek te hebben met de bijna 80-jarige Ricky Verhoef.
Tekst en foto: Leo Roosjen
Velen kennen haar als de vrouw en assistente van tandarts Piet Verhoef uit Rijnsburg. Ricky is geen Florence Nightingale, rondgaand met een lantaarn door de ziekenzalen. Nee, zij doet het eigentijds.
Ze ‘scheurt’ met haar auto door onze dorpen om even een bemoedigend kaartje in te gooien of op gespreksgroepen een opbeurende boodschap te brengen. Een boodschap die iedereen begrijpt.
Jip en Janneke-manier
In haar jeugd was Ricky heilsoldate. ‘Nee, niet mooi in uniform, daar hadden we thuis geen geld voor. Ik had alleen de rode blouse. Maar ik heb daar wel geleerd om op ‘Jip en Janneke-manier’ uit de Bijbel te vertellen. Wonderen te verstaan en die te ontdekken in mijn leven. Daar heb ik geleerd te delen. Niet alleen de verhalen uit de Bijbel, maar ook in het materiële. Het uitgangspunt van het Leger is niet voor niets: ‘Soup, Soap, Salvation’. In Jip en Janneke-taal: met een lege maag kun je moeilijker geloven.’
Zegeningen
Makkelijk praten, zie ik u denken, vrouw van een tandarts: huisje, boompje beestje, geen zorgen… Klopt geen zorgen. Omdat Ricky ondanks haar te vroeg gestorven dochter, een ten gevolge van hartproblemen afgekeurde en ook te jong gestorven echtgenoot, toch haar zegeningen telt en deze deelt met anderen.
Dat doet ze op haar eigen manier. Door wildvreemden op haar oprijlaan te laten parkeren, als ze een dagje strand doen. En als het dan te druk was bij de strandbedrijven, kunnen de parkeerders bij haar koffie krijgen. Want Ricky is niet geïnteresseerd in auto’s, maar in de mens, die er mee naar de kust kwam.
Het ligt al klaar. Een naambord voor aan haar huis: ‘Onderweg’. ‘Wat is er niet mooier’, zegt ze verlangend, ‘als het eenmaal aan de gevel hangt en ik in mijn tuin zit, mensen hoor zeggen: ‘Onderweg? Waar naartoe?’ en ik hen uit kan leggen, waar je als mens naar onderweg mag zijn’.
Henriette
‘Was het toeval, dat onze oudste dochter, Henriette, met minder ruggenwervels werd geboren? Dat zij op driejarige leeftijd kanker kreeg en daarna nog 33 jaar bij ons mocht zijn. Dezelfde leeftijd, dat Jezus oud werd… Dat mijn man, toen onze jongste dochter drie maanden was, een levensbedreigende hartkwaal kreeg, maar nog 21 jaar bleef leven.'
‘Koning Hizkia kreeg slechts vijftien extra levensjaren van God. Dat zijn dingen niet om te treuren, maar om te vieren. Ik kijk terug op het leven van Henriette, die met haar beperking altijd opgewekt en positief was. Hoe zij zich inzette voor ‘Jeugd met een Opdracht’ en liederen vertaalde, die nu in ‘Opwekking’ staan. Iedere keer als ik ‘U bent waardig te ontvangen’, ‘Meer liefde, meer kracht’ of ‘Dit is heilige grond’ hoor, leeft in die liederen Henriette voort. Het is een oud Joods gezegde: zolang een naam genoemd wordt, leef je voort…’
Advertentie
Daarom zetten we, als gezin, ieder jaar, rond Henriëtte’s sterfdag, een advertentie met een gedicht van haar in de krant. Ik ben zo gelukkig, dat mijn kinderen hun hart aan God gegeven hebben. Een dochter woont in de Verenigde Staten. Dat is dus beeldbellen en wat ben ik blij als zij vraagt om samen met haar te bidden. Dan lijken die 6.000 kilometers weg te vallen. Hoewel ik blij zal zijn haar echt in mijn armen te sluiten. Maar wat zijn we eigenlijk
rijk met deze technische verworvenheden.’
Blijde boodschap
'In de Adventstijd leef ik ieder jaar weer bewust naar Kerst. Kerst, de invulling van Gods belofte om voor ons de Verlosser te zenden. Hij stuurde Zijn eigen Zoon om ons te verlossen van onze zonde. Het Joodse volk heeft dat wonder niet gezien. Wel een os en een ezel, een aantal herders en Wijzen uit het Oosten. Zou God op die manier aan hebben willen geven, dat Zijn Zoon niet alleen voor Joden, maar voor de hele wereld op aarde gekomen is. Wat een genade. Een Blijde Boodschap waarover ik op mijn manier aan iedereen nog steeds getuig.’