Meer dood dan levend
Bekend maakt niet altijd bemind. Wezel, Bunzing en Hermelijn kunnen ervan meepraten. Directe vervolging van deze kleine maar felle roofdiertjes komt nauwelijks meer voor, maar er zijn nog veel andere gevaren.
Als we de verzamelde waarnemingen van de afgelopen decennia doornemen valt op hoe weinig ze eigenlijk worden waargenomen, ondanks het steeds groeiende leger van liefhebbers die door onze duinen en dorpen struinen en alles noteren wat ze zien. De Wezel wordt het meest gezien. Het is een bijzonder kleine, watervlugge ‘verse worst op pootjes’. Hoewel het spreekwoord ‘bang als een wezel’ geheel misplaatst is, zijn ze vanwege hun geringe grootte toch vooral afhankelijk van kleinere prooien zoals muizen. De Wezelpopulatie volgt de muizentrends, zodat er goede en slechte jaren zijn voor de Wezel. Huiskatten zijn een reëel gevaar voor ze.
Verkeer
Vanwege hun snelle stofwisseling moeten Wezels ook overdag op jacht, en wellicht dat we ze daardoor wat vaker zien dan hun grotere neef Bunzing. Een zichtwaarneming van dat prachtige beest, met zijn gezichtsmasker, unieke geelachtige flanken en vreemde ‘hobbelige’ gang blijft een bijzonderheid. Bunzingen worden tegenwoordig vooral gemeld als verkeersslachtoffer. Ze hebben grote leefgebieden, en vooral in hun zoektocht naar vrouwtjes komen veel mannetjes om in het steeds maar drukker wordende verkeer in onze regio. Een nieuwe trend: Bunzingen op bewakingscamera’s.
Geheel wit
De Hermelijn kennen we allemaal van de koningsmantels. In onze streek is het veruit de zeldzaamste van de drie. Hoewel ze groter zijn, lijken Hermelijnen best veel op Wezels, en je moet bij deze bliksemsnelle beestjes maar net de zwarte punt aan de langere staart zien. In de winter is het makkelijker. Dan heeft de Hermelijn zijn koningsdracht: geheel wit, met alleen de staartpunt nog zwart. Het verkeer is z’n grootste vijand.
Groenbeheer
In de boeken zijn de beschrijvingen van de leefgebieden van deze roofdiertjes eensluidend: kleinschalig en gevarieerd landschap, met veel schuilmogelijkheden, zoals holletjes, takkenhopen en dichte struwelen. Groenbeheer in bebouwde kommen zou hier ook op gericht moeten zijn; met het ontzien van struikgewas en het creëren van verbindende elementen waar die ontbreken. Inderdaad, zoals bijvoorbeeld het veelbesproken groenstrookje op de verbouwde Julianabrug in Katwijk.
Dit is aflevering 99 van deze column. De eerste 52 afleveringen zijn bewerkt en gebundeld in het boek Berichten uit Berkheide, dat verkrijgbaar is bij boekhandels in Katwijk, Wassenaar, Voorschoten en elders in de regio, ook online.
Gijsbert van der Bent en Gerrit van Ommering
Wezel. | Foto: René van Rossum.