‘Betekenis-
vol zijn
voor de
samen-leving'
Die opdracht kreeg Saskia Taat-Piena al als klein meisje mee. Opgegroeid in een socialistisch gezin, met een vader die 25 jaar in de gemeenteraad zat, daarna nog 8 jaar wethouder was voor de PvdA in Leiden en met een sterk feministisch georiënteerde moeder leerde Saskia al vroeg verantwoordelijkheden nemen. Het strijdbaar zijn typeert haar eveneens een leven lang.
Door Aad van Duijn
Als jong meisje kwam Saskia al in Katwijk. Haar broer raakte in 1952 tijdens een grote polio-epidemie in de regio besmet en als therapie gold onder andere het barrevoets lopen door het zand en het gaan zwemmen in zee. ‘Mijn ouders kochten daarom een tenthuisje op de camping in de zuid-duinen. Vandaar ging het de afloop over naar het strand. Daar, bij watersportvereniging Skuytevaert ontmoette ik Dirk Taat. Hij zocht een fokkenmaat om mee te zeilen en inmiddels zijn we 50 jaar getrouwd.’
‘Dat ik na mijn middelbare schoolopleiding koos voor een opleiding fysiotherapie, heeft mede te maken met de ziekte van mijn broer. Door polio had hij onder andere een bewegingsprobleem en de behandeling die hij aan huis kreeg, fascineerde me.’
‘Al als jong meisje kreeg ik veel taken en verantwoordelijkheden. Dat kwam doordat mijn moeder, zodra het formeel als getrouwde vrouw kon, weer was gaan werken. Mijn ouders leerden elkaar kennen in het ziekenhuis in Leiden, waar in de oorlogsjaren mijn vader een verzetsgroep oprichtte. Mijn moeder maakte daar ook deel van uit. Zij kwam oorspronkelijk uit Friesland en werkte daar als verpleegkundige.’
‘Tot 1956 was het zo dat vrouwen zodra ze getrouwd waren als handelingsonbekwaam golden. Voor mijn moeder met haar feministische overtuiging en een actieve rol in het verzet gedurende de oorlogsjaren, was dat onacceptabel. Zij ervoer het als groot onrecht dat ze als getrouwde vrouw met een kind na de oorlog haar beroep niet mocht uitoefenen. Vandaar dat ze haar oude beroep in het ziekenhuis weer oppakte zodra het wettelijk kon. Voor mij, geboren in 1948, betekende dat wel het verkrijgen van veel huishoudelijke taken.’
Werkzame leven
‘Na mijn studie begon ik in 1971 als fysiotherapeut in Katwijk bij Praktijk Van Gelderen, op de zolder van het voormalige Oude Weeshuis. Later werkte ik op de polikliniek Heelkunde. Na mijn zwangerschap kon ik daar niet in deeltijd blijven werken. Gelukkig kon ik terecht in de praktijk van Anneke van der Bent, waar de baby mee mocht, want kinderopvang bestond in die tijd niet. In 1977 startte ik met haar samen
een praktijk op het Cleijn Duinplein. We specialiseerden ons tot kinderfysiotherapeuten. We keken naar de motoriek maar ook naar emotionele blokkades. Om meer inzicht te krijgen bekwaamde ik me in haptonomie en haptotherapie, waar de aandacht voor ons gevoelsleven centraal staat. Alles wat je als mens meemaakt, goede en slechte gevoelservaringen sla je op in je lijf. Blokkades in het gevoelsleven kunnen klachten veroorzaken. Denk aan mishandeling, intimidatie en/of seksueel misbruik. Een goede analyse van het onderliggende probleem door het voeren van gesprekken, het aanraken op de behandeltafel en het in- en aanvoelen van de cliënt zijn daarbij van wezenlijk belang. De wijze waarop we met elkaar omgaan kan ook een lichamelijk reactie oproepen en klachten geven. Onderschat daarbij niet het effect van de sociale media die hard en zeer direct binnen kunnen komen.’
‘Als haptotherapeut had ik eerst een praktijk aan de Wassenaarseweg en daarna praktijk aan huis op de Voorstraat, waar ik ruim twaalf jaar werkte. Deze voormalige praktijkruime maakt nu deel uit van onze woning. Jarenlang combineerde ik mijn werkzaamheden aan huis met het docentschap aan de opleiding voor haptonomie. Nu ben ik met beide gestopt en met pensioen.’
Achter de geraniums
‘Niet dat ik nu niets meer doe,’ vertelt Saskia. ‘Een leven lang zette ik me in om onrechtvaardigheid te bestrijden, voerde ik diverse acties en stond ik letterlijk op de barricade tegen vormen van onrecht of ongewenste milieueffecten. Voorbeelden zijn mijn betrokkenheid bij de oprichting van de eerste Wereldwinkel in Katwijk, het verzet tegen atoomenergie, tegen uitbuiting in Zuid-Afrika en het werken aan een schonere en veilige wereld. Strijdbaar voor (gelijke) vrouwenrechten is daarbij ook een rode lijn in mijn bestaan.’
‘Medemenselijke en respectvolle omgangsvormen vind ik belangrijk. Hoe met elkaar om te gaan, moet je leren en er aandacht aan blijven besteden.’
‘Ik ben actief in Fietsersbond Katwijk om gevraagd en ongevraagd advies te kunnen geven aan de gemeente over veilig fietsen, goede fietspaden en een veilige en gezonde schoolomgeving. Verder ben ik aangesloten bij ‘Bewust aan de Kust’, een samenwerkingsverband om Katwijk groener, schoner en milieuvriendelijker te maken.’
‘Om aan mijn conditie te werken roei ik minimaal twee keer per week bij Die Leythe in Leiden, waar ik op een gewone fiets heen rijdt. Ik geef daar roei-instructie, organiseer roeitochten en heb 6 jaar in het bestuur gezeten. Op dit moment proberen we bij watersportvereniging Skuytevaert een roei-afdeling op te richten. We wachten echter al maanden op het afgeven van de nodige vergunningen. Tenslotte ben ik actief in Rotary, waar we met elkaar werken aan maatschappelijk relevante projecten en we internationale contacten onderhouden. Iets wat ik belangrijk vind.'
