Normen versus ambitie
H
et Groenstructuurplan blijft voor onduidelijkheid zorgen. Na verwarring over de status van ideeën in dat plan, zorgde vorige week donderdagavond in de raadsbijeenkomst het woordje ‘norm’ voor beroering.
In die Groenstructuur staat onder meer ‘minimaal 65 vierkante meter openbaar gemeentelijk groen per woning’.
Sonny Spek van DURF kreeg zowat de gehele gemeenteraad over zich heen bij zijn amendement om die ‘groennorm’ weg te laten.
Geesje Haasnoot-de Mooij van de ChristenUnie wees Spek fijntjes op zijn eigen verkiezingsprogramma, waarin staat dat er meer groen in de wijken moet komen.
Dat vond Spek niet leuk om te horen. ‘We willen allemaal meer groen, maar ik wil niet in de mangel en het zo hard vast zetten.’
Haasnoot reageerde vervolgens met de opmerking, dat het niet om een norm, maar om een ambitie gaat. ‘Het is geen wet van Meden en Perzen.’
Nadat alle partijen DURF hadden gemangeld en bijna iedereen over ‘normen’ sprak, mocht eindelijk wethouder Rien Nagtegaal wat zeggen.
Volgens hem is dat hele amendement van DURF gewoon niet aan de orde. ‘De groenstructuur is ambitie. Er is helemaal geen norm in opgenomen, want een norm blokkeert. Het gaat om richtlijnen en ambitie.’
Werd de verwarring met dat antwoord weggenomen? Nee dus.
Als het om een richtlijn of ambitie gaat, waarom is er dan niet gekozen voor 50 vierkante meter gemeentelijk groen per woning, wilde Spek weten.
Waarom is dan niet de ambitie gekozen voor het landelijk gemiddelde van 75 vierkante meter gemeentelijk groen per woning, deed ook de PvdA een duit in het zakje.
Norm of ambitie. Dat is taaltechnisch nogal een verschil. Een norm is een algemene regel of een criterium waar je aan moet voldoen. Een ambitie is een doel, een pogen of een streven.
Kijk, ik kan zeggen dat ik als norm heb gesteld, dat ik een topvoetballer word met bijbehorend salaris, maar dat is totaal niet realistisch, gelet op mijn leeftijd, mijn gewicht en mijn gebrek aan balgevoel.
Net zo min is het realistisch om die 65 vierkante meter gemeentelijk groen per woning als norm te noteren.
En dan kies je dus een woord waar je in principe alle kanten mee op kan. Woorden als streven, pogen, beogen en ambiëren.
De enige norm die ik hierbij wil stellen, is dat het woord norm uit alle landelijke, provinciale en gemeentelijke plannen wordt gehaald. Omdat maar al te vaak is gebleken, dat normen niet worden gehaald.
Houd het gewoon bij ambiëren. Heb je altijd nog een excuus achter de hand als beoogde doelen niet behaald zijn. Kun je altijd nog zeggen, dat je je stinkende best hebt gedaan om de ambities waar te maken, maar dat het door omstandigheden buiten jou om, niet gelukt is.
criticaster@katwijkschepost.nl