Van oud-leerlingen Visserijschool
Weerzien na 53 jaar: wie was ook alweer wie?
Noortukker Cees van der Niet begon er vijf jaar geleden al over: moeten we niet een keer een reünietje houden zei hij. Door nog drukte met werk en andere zaken kwam er niks van, maar eind 2019 begon hij er weer over. Toen moest het maar gebeuren, anders zou er waarschijnlijk nooit meer van komen. Zo gezegd, zo gedaan.
Door Piet van den Oever
We begonnen met een kleine groep de klasgenoten van weleer te lokaliseren. Dat is best makkelijk als ze op Facebook zitten, maar dat is niet met iedereen het geval. We hadden ook een klasgenoot uit Voorschoten, Jan Neuteboom, had geen FB, maar via het gemeentehuis van Voorschoten zijn we toch aan zijn telefoonnummer gekomen.
Al gauw was er een reüniedatum, ergens in april 2020. Toen kwam er echter een Chinese invasie in de vorm van een virus over ons land en werd alles uitgesteld. De Boetzolder-appgroep, waar we allemaal in zaten, hielden we in leven en een maand of zes geleden ging het er op lijken dat het deze keer wel eens zou kunnen lukken.
Met 14 jaar aan het werk
Toen op zoek naar een geschikte locatie; we wilden natuurlijk uitzicht op zee. Maar ook dat viel niet mee. Gelukkig konden we terecht bij Dirk Schipper van strandpaviljoen Zand. Afgelopen zaterdag 9 oktober was voor ons de D-Day. Best wel spannend, want we gingen in 1969 uit elkaar - de meesten 14 en 15 jaar nog maar - en gingen aan boord van een kotter, trawler of hektrawler en weer anderen begonnen te werken in de vishandel, bloemenhandel of als bijrijder op een vrachtwagen om later zelf chauffeur te worden. Zo ging dat in die tijd; was je 14 of 15 jaar, dan kon je gaan werken.
Rond vijf uur ’s middags waren we allemaal aanwezig en het was heel effe de kat uit de boom kijken: wie was nou ook al weer wie? We waren met 18 mannen en bijna de helft was elkaar vlak na onze schooltijd geheel uit het oog verloren. Maar binnen een kwartier was het ijs gebroken, even met z’n allen op de foto en daarna weer naar binnen.
De verhalen
Daar kwamen de verhalen los van de twee jaar dat we bij elkaar in de klas hadden gezeten. Over de reis naar Engeland met de ‘Zeearend’ en we op een zandbank voor de haven terecht kwamen. Over Nico die even in een Engelse postbus wilde kijken waar die brieven nou naar toe gingen en z’n pet in de bus gleed. Over de roeilessen van Cees Kraayenoord: roeien tot aan de brug en dan mochten we daar een peukje draaien. Over meester Van Duijn, over meester Van Rijn, meester Van der Niet en niet te vergeten de conciërge Wiegerink. En natuurlijk over directeur Aschmoneit met zijn blitse sportwagentje.
Gelukkig hadden Andries en Nico hun fotoboek meegenomen van vroeger, wat heel leuk om dat terug te zien. Ook hebben we het gehad over de twaalf klasgenoten die er nu niet meer zijn.
We hebben allemaal genoten van de reünie, het liep niet voor niets anderhalf uur uit.
