Miniatuurtje
Foto's roepen herinneringen en andere beelden op. Kleine gebeurtenissen, vergeten ontmoetingen. Adri van Beelen beschrijft ze in miniatuurvorm.
Loggia
Ouwe Knelis zat altijd graag op de eerste etage in de loggia die architect Jesse zo mooi had gemaakt. ‘Een balkon van steen’, zei Knelis. Het leek een koude bedoening daar op dat balkon, maar in de middag scheen de zon er zo mooi en vanaf het voorjaar werd het er ook behoorlijk warm. Maar hoe warm het ook werd, Knelis zat elke dag in de loggia met zicht op het begin van de Zuidstraat en de pastorie naast de Nieuwe Kerk.
Hij rookte zijn pijpje en genoot van de rust. Zijn leven lang had hij gevaren en nu mocht hij het ervan nemen. Soms werd de rust echter verstoord door een stel kwetterende vrouwen of door Gijs en Teun die als twee bromberen plaatsnamen op een stoeltje en het warme eten met terugwerkende kracht de vullisbak in praatten.
De groente was te hard geweest, de aardappels te klef en het stukje vlees te taai. Om maar niet over de vla te spreken. Die was te warm, want die maid uit de keuken haalde de flessen al om tien uur uit de koeling. En dan gooide ze daar tegenwoordig ook nog van die zure rommel in. Hoe hiette het ook alweer? O ja, rabarber. Smerig was het.
Zo moest Knelis al dat gezeur maar aanhoren. Gelukkig waren alleen Teun en Gijs ontevreden over het eten. De andere gasthuisbewoners waren beter te spreken over het aanbod. In de hongerwinter was het slechter geweest, zeiden ze altijd. Nu konden ze alleen maar dankbaar zijn.
Vandaag zat Knelis gelukkig weer alleen op ‘zijn’ stenen balkon. Het zonnetje scheen, het was zowaar aangenaam. Hij liet zijn blik over de Voorstraat dwalen en opeens zag hij zijn oomzegger Clemens voorbijlopen. Dáár liep hij, bij de vroegere school met de bijbel. Hij wilde ‘Clem!’ roepen, maar deed het niet. Zijn stem had aan kracht ingeboet.
‘Ome Kneel!’ klonk het vanaf de straat. Clem stond stil en zwaaide naar omhoog. Lachend zwaaide hij terug naar de zoon van zijn zuster.
‘Dag Clem,’ zei hij zacht.
Mediator voor impasse tussen wijkvereniging NNO en UNI
Een mediator gaat samen met een projectleider vanuit de gemeente proberen om wijkvereniging Noord/Noord-Oost (NNO) en muziekvereniging UNI tot elkaar te laten komen en met een gedragen voorstel te komen voor gezamenlijke huisvesting in wijkgebouw ’t Zandgat aan de E.A. Borgerstraat in Katwijk aan Zee.
De gemeente wil het gemeentelijke pand verkopen aan de UNI, die met ruimteproblemen kampt op de huidige locatie aan de Ouwehandstraat. Wijkvereniging NNO kampt met afnemende belangstelling. De gemeente wil graag dat de twee samen in ’t Zandgat verder gaan.
De gemeente meldt aan de gemeenteraad, dat het is gelukt een mediator te vinden, hoewel dat niet de mediator is die door de gemeente zelf is aangedragen. Het college van burgemeester en wethouders stelt dat de ‘aangedragen mediator bekend staat als een zeer integere en sympathieke bemiddelaar en geen enkele betrokkenheid heeft in het dossier’.
De wijkvereniging was echter een andere mening toegedaan en kwam zelf met een mediator op de proppen. De gemeente gaat daarmee akkoord, als de UNI dat ook doet. De muziekvereniging heeft laten weten open te staan voor een ‘kennismakingsgesprek’. De door NNO aangedragen persoon heeft volgens het college politieke binding met Katwijk en is niet gecertificeerd als mediator. ‘Desondanks zijn we verheugd dat de wijkvereniging iemand heeft gevonden waar zij vertrouwen in hebben.’
Naast de mediator heeft de gemeente ook een projectleider aangesteld, die ‘samen met de mediator een bemiddelende rol kan vervullen in het gesprek tussen de betrokken partijen.’