Gevoel (4)
Een week is voorbijgegaan. Uit nader onderzoek blijkt dat de zenuwbaan toch is onderbroken. Het onderzoek behelst het steken van een flinke naald in mijn vingertop. De goedgeklede arts voert de test uit. Ik word door de hem gevraagd de andere kant op te kijken en voel er niets van. Een operatie is nodig om de boel te herstellen, zonder garantie op succes.
Er wordt een beetje geschoven in de lijst van af te werken operaties en ze gaan mijn zenuwbaan hechten, volgens Google kan dit het best binnen 72 uur gebeuren, anders is er kans op terugtrekken van de zenuwbaan en dus op een ingrijpender operatie, waarbij een zenuwbaan uit arm of been wordt gehaald om de zenuwbaan in mijn wijsvinger vervangen.
Bij mij was het trauma op 1 april en de operatie een week later op 8 april. De gedachte rees dat ze mogelijk het zenuweinde niet makkelijk konden oppakken en een grap uit mijn tijd als elektricien schoot in mijn hoofd. Toen ik het einde van een opgerolde kabel niet een, twee, drie kon vinden en dat tegen mijn broer Jaap zei, reageerde hij met: Dat hebben ze er afgeknipt :)
Ik mag vanwege Covid-19 eigenlijk niemand meenemen het ziekenhuis in, maar de poortwachters laten genade voor recht gelden en mijn betere helft gaat gewoon mee. Ik moet wel een Coronatest ondergaan, waarbij ik het gevoel heb dat het wattenstaafje er bij mijn oogkas weer naar buiten komt.
De operatie verloopt voorspoedig en ik krijg de opdracht langs te gaan bij de afdeling handtherapie, een discipline waar ik nog nooit in mijn leven van gehoord had.
Daar wachtte Otto, mijn handtherapeut.
Wordt vervolgd
Johan Hamert