Het kan
T
wee weken geleden las ik in De Katwijksche Post over de groenplannen van de gemeente Katwijk. Zeer ambitieuze plannen, met name als het om de Kwakelwei in Katwijk aan den Rijn gaat. Dat ‘kan een zeer bijzondere bijdrage leveren aan de groenambities’, stelt het college. Inderdaad, dat kan. Maar het kan ook niet.
In dat Groenstructuurplan wordt de Kwakelwei een strategisch groenproject genoemd.
‘De Kwakelwei (Katwijk aan den Rijn): realiseren van een multifunctioneel parkgebied dat vanwege strategische positie en unieke ligging tezamen met het naastgelegen landgoed-bos ‘Het Hof van Katwijk’ functioneert als het ‘groene hart’ van de gemeente waarin tal van waarden en functies een plaats krijgen.
Toen ik dat las, dacht ik ‘wow, een prachtig groen hart!’. Helemaal voor!
Maar de zinsnede van het college, dat het ‘een bijzondere bijdrage kan leveren’, temperde mijn enthousiasme.
Achter dat kleine woordje ‘kan’ gaat een hele geschiedenis schuil. Een geschiedenis waarbij een deel van de gewenste grond in handen is van een particulier met het plan om villa’s te bouwen aan de randen van het beoogde groene hart van Katwijk.
Een meerderheid van de gemeenteraad staat voor een geheel groen hart en het college lijkt daar eveneens voor te staan.
Maar het woordje ‘kan’ houdt de mogelijkheden open.
Met die plannen toont het college enorm veel ambitie. Daar is absoluut niets mis mee. Ambitie is belangrijk in het leven.
De hedendaagse maatschappij roeptoetert, dat je kan worden wat je wilt.
Kinderen groeien op met het idee, dat alles kan. Dat kan, maar niet alles is mogelijk.
Ik wilde als kind stervoetballer worden. Helaas miste ik een zeer belangrijk onderdeel om die droom werkelijkheid te laten worden. Talent. Voor bepaalde ‘beroepen’ heb je nu eenmaal talent nodig.
Ik kon geen stervoetballer worden, maar had wel die ambitie. Totaal niet reëel.
Het Groenstructuurplan van de gemeente is ambitieus en het kan zomaar zijn, dat bepaalde onderdelen inderdaad werkelijkheid worden, maar het kan ook bij een papieren wens blijven.
Dat erkent ook het college. 'Desondanks is het mogelijk dat de benoeming van groenstructuren conflicteert met andere belangen en de richtinggevende voorstellen niet allemaal tot uitvoering komen.’
Ik vrees daarbij dat we heel lang moeten wachten, voor het zo gewenste groene hart van Katwijk daadwerkelijk een stadspark is met ‘tal van waarden en functies’.
Het kan verkeren hoor. Het kan zo zijn, dat de politiek dat groene hart zo belangrijk vindt, dat zij bereid zijn in de geldbuidel te duiken om de benodigde grond te kopen.
Het kan ook zo zijn, dat de eigenaar van de benodigde grond een filantroop blijkt te zijn en vanwege zijn groene hart besluit die grond voor een symbolisch bedrag over te dragen aan de gemeente.
Maar het kan ook zo zijn, dat er de komende tien jaar helemaal niets verandert in de Kwakelwei en het groene hart een droom blijft.
criticaster@katwijkschepost.nl