Argwaan

N

et als veel mensen om mij heen ben ik grootgebracht met een gezonde portie wantrouwen. Zo ging ik als kind vooral nooit met vreemde mannen mee, werd aan mijn voordeur niet gekocht en telde ik op vakantie secuur mijn wisselgeld na. Je kunt nu eenmaal niet weten en een gewaarschuwd mens telt voor twee.


Inmiddels ben ik tot het besef gekomen dat er een grens zit aan de hoeveelheid ingebakken argwaan. Hoe fnuikend dat kan uitpakken leren mij de sociale media, die maar al te gauw ontaarden in asociale media. Zoals in het geval van een medewerkster van een netbeheerder, die naar beste kunnen haar werk probeerde te doen in Katwijkse meterkasten.


Daar dacht de goegemeente echter geheel anders over. Bij gebrek aan een goede binnenkomer – inderdaad niet zo handig van deze brave borst of haar werkgever – kreeg deze indringer een lading drek over zich heen waar de honden geen brood van lusten.


Met foto en al aan de schandpaal genageld


Zij ging al gauw het virtuele dorp door als een oplichter, werd met foto en al aan de schandpaal genageld. Hier en daar werden de figuurlijke messen al geslepen door mensen die denkelijk beter in hun vrije tijd zaten dan de medewerkster in kwestie. Als ze hier aanbelt, dan zwaait er wat!


Nu moet ik toegeven dat mijn sympathie doorgaans niet automatisch uitgaat naar meteropnemers, colporteurs en collectanten die het – altijd op ongelegen ogenblikken – op mijn voordeurbel hebben voorzien. Maar wie zo kritiekloos en massaal in een underdogpositie wordt gemanoeuvreerd verdient op zijn minst wat krediet. Of wat begrip van de wantrouwige dorpelingen die stukje bij beetje in de gaten kregen dat deze dame helemaal geen kwaad in de zin had en wel degelijk door haar baas de wijk in was gestuurd.


Het zou de vermeende oplichtster wel eens echt om de slimme meters te doen kunnen zijn, zo opperde een verlichte geest een aantal computerklikken van de gluiperige foto vandaan.

Het kwaad was toen allang geschied. De medewerkster op haar onvoordeligst en allerminst energiek afgebeeld, met een karrenvracht aan vooroordelen over zich uitgestort, vervolgens misschien wel ingestort. Dankzij onze collectieve argwaan, aangelengd met een flinke scheut bekrompenheid. 

Aan de deur wordt niet gekocht, nee, maar een volgende keer toch hopelijk wel wat kritischer gekeken naar de mens achter de functionaris.


Tim Timmert