Lennart van der Plas (27) is de nieuwe lijsttrekker van VVD Katwijk. Tijd voor een kennismaking. 'Als mensen het niet eens zijn met wat ik zeg, dan hoop ik dat ze me morgen nog bellen.'
Tekst n Geerlof de Mooij
Dat Lennart van der Plas niet snel onder de indruk is, blijkt wel uit het gesprek dat hij vorig jaar had met Louis van Gaal in Huis ter Duin in Noordwijk. De aanleiding: een opvallend zinnetje in de biografie van de bekende voetbaltrainer. 'Hij gaf aan dat hij in de politiek wel op zijn plek zou zijn geweest. Dat prikkelde mij. Toen ik dat las, heb ik hem meteen een brief gestuurd: beste meneer Van Gaal, zullen wij eens afspreken?'
Van der Plas was resoluut toen de drukbezette Van Gaal hem uitnodigde voor een videogesprek. Hij zegt het met een grijns, alsof hij ook wel weet dat het normaal gesproken zéér onverstandig is om tegen de ex-bondscoach, berucht om zijn grillen, in te gaan. 'Een videogesprek? Nee, nee, nee. Dan ben ik ook wel zo bijdehand om te zeggen: heel leuk, Louis, eh, meneer van Gaal, bedankt voor het aanbod, maar ik wil wél in het echt afspreken.' Hij lacht. 'Een maand later zagen we elkaar in Huis ter Duin.'
Een brutaal mens, wil hij maar zeggen, heeft de halve wereld. Ruim twee uur hebben ze zitten sparren, hij en Van Gaal. 'En fel, hé. Poh. Als je een stelling poneert, gaat hij er meteen tegenin. Zoals hij op tv is, is hij in het echt. Heerlijk uitgesproken.' Grijnzend: 'Dat zijn de beste gesprekken.'
We spreken elkaar in het clubhuis van Quick Boys, de club waar hij al vijftien jaar als vrijwilliger werkzaam is. Van der Plas, die bij de club zijn liefde voor sport en journalistiek combineert, is hier om te vertellen over die andere grote liefde: de politiek. Hij praat graag en veel, legt uit wat hem drijft, stelt vragen en luistert ook naar het antwoord. 'Na een gesprek denk ik vaak: oh verrek, dat is een goed idee, daar kan ik iets mee. Dan schrijf ik dat meteen op.'
De anekdote over Van Gaal zegt veel over de manier waarop Van der Plas naar de wereld kijkt en zijn politiek bedrijft. Tegenspraak, dáár gaat het hem om. 'Praten met iemand die niét van de VVD is, daar leer je veel meer van. Ik ga wel eens naar de algemene ledenvergadering van de VVD. Daar zitten mensen alleen maar te klappen. Dan denk ik soms: waar gaat dit over? Het moet wel een beetje schuren, vind ik.'
'Klopt het wel wat we zeggen? Moet je dat wel zo doen? Je moet de boel af en toe op scherp zetten. Daar zit niet iedereen op te wachten, heb ik gemerkt. Dat snap ik niet. Ik zou het juist geweldig vinden als er iemand naar me toe komt en zegt: Lennart, dat heb je helemaal verkeerd gezien. Dat soort mensen moeten we hebben. Kom maar met je vragen, kom maar met je kritiek, dan gaan we het ook écht anders doen.'
Het is Lennart van der Plas ten voeten uit. Hij is eerlijk naar zichzelf toe, spaart zichzelf niet en is voortdurend op zoek naar nieuwe ideeën. Óók nu. 'Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit lezen en zeggen: daar heb je die snotneus weer. Dat hoort erbij. Maar mochten er mensen zijn die denken: dit of dat klopt niet, ik ben het niet met je eens, dan hoop ik dat ze me morgen nog bellen. Bel me, mail me, alsjeblieft, graag zelfs. Misschien steek ik er nog iets van op.'
Het is niet eens zo lang geleden dat hij zélf de stoute schoenen aantrok en contact opnam. Hij was een jaar of 22, net lid van de VVD, toen hij de daad bij het woord voegde en de lokale fractie benaderde. 'Ik heb gewoon een mailtje gestuurd: hallo, ik ben Lennart en ik wil helpen. Daarna ging het snel. Bakje koffie met de secretaris, gesprekje met de voorzitter. Van het een kwam het ander: lid van het campagneteam, campagneleider, partijvoorzitter. En nu dus lijsttrekker.'
Hij vertelt het alsof het volkomen vanzelfsprekend is dat hij als twintiger leiding geeft aan een lokale partij. 'Ik heb me nooit afgevraagd of dit wel iets voor mij was, ik ben het maar gewoon gaan doen. De vorige voorzitter liet me vrij om bij te dragen aan de partij wat ik dacht dat er op dat moment nodig was. Het gekke is: ik ben van nature helemaal niet iemand die graag vooraan staat. Dat past niet bij mijn karakter. Maar ik spreek me wél uit. Ik heb een hoofd vol met plannen.'
Het is zijn kracht en zijn zwakte. 'In het begin wilde ik te veel, te snel. Ik wilde vijftig dingen tegelijk. Ik wilde de straat op, flyeren op de markt, langs de deuren gaan, aanwezig zijn op social media. En dan loop je wel eens tegen een muur aan. Vergeet niet: ik was gewoon student, ik had de tijd. Maar de meeste raadsleden hebben gewoon een fulltime baan. Dat is wel even anders. Daar heb ik wel van geleerd: je kunt wel van alles willen, maar het moet ook mogelijk zijn.'
Als partijvoorzitter opereerde hij de afgelopen jaren in de relatieve luwte. Dat verandert met het lijsttrekkerschap. En dat is best spannend, zegt hij. Eigenlijk hoeft al die aandacht niet zo voor hem. De interviews, de media-optredens. 'Maar het hoort erbij, het is part of the job. Ik heb met heel veel mensen gesproken. Vrienden, familie, collega-raadsleden. Dat heeft me over de streep getrokken. Soms moet je gewoon een risico nemen in het leven, vind ik.'
Al te ver vooruit kijken wil hij niet. 'Misschien ben ik er over vier jaar wel klaar mee. Of zijn ze klaar met mij. Misschien wil ik wel iets heel anders doen. Het kan alle kanten op. Ik zie het wel. Ik ga er open in. Ik pretendeer ook helemaal niet dat ik alles ga veranderen of dat ik weet hoe het werkelijk zit. Helemaal niet zelfs. Als ik dat soort dingen over mezelf ga verkondigen, hoop ik dat iemand me een mailtje stuurt: beste Lennart, zullen wij eens afspreken?'