IK LIEG NIET!
H
oe vaak heeft demissionair minister-president Mark Rutte dat vorige week donderdag wel niet geroepen? Ontelbare malen. Steeds wanhopiger riep hij uit: ‘IK LIEG NIET’. Maar niemand die hem geloofde. Want hoe kun je vergeten zijn, dat je hebt gesproken over een Tweede Kamerlid dat zoveel voor elkaar heeft gekregen in de toeslagenaffaire?
Natuurlijk vergeten we allemaal wel eens wat. Weet u bijvoorbeeld wat u drie dagen geleden allemaal hebt gedaan? Ik niet altijd. Maar dat gaat dan meer om triviale dingen als welke boodschappen ik heb gedaan. Ik weet wel of ik drie dagen geleden een werkbespreking heb gehad en of ik daar iets heb gezegd over een collega.
Het geheugen van onze minister-president blijkt niet onfeilbaar.
Overigens vond ik de verontwaardiging van sommige politici wat hypocriet. De ‘oude’ verkenner van D66 bleek aan het hetzelfde collectieve geheugenverlies te lijden als Rutte. En zij was degene waar alle ellende voor Rutte mee begon. Met dat zichtbare A-4tje met daarop de inmiddels beruchte woorden: ‘Omtzigt: functie elders’.
De coalitiepartners D66 en CDA gingen flink tekeer tegen Rutte, maar puntje bij paaltje steunden zij niet de motie van wantrouwen van de oppositiepartijen, maar kwamen met een motie van afkeuring.
Frits Spits worstelde afgelopen zaterdag in het radioprogramma Taalstaat met die twee woorden. Volgens Spits hoeft wantrouwen niet permanent te zijn, maar is afkeuren dat wel. Als voorbeeld noemde hij een doelpunt. Een doelpunt dat is afgekeurd, is afgekeurd en dat is definitief. Maar als je een doelpunt wantrouwt, weet je niet zeker of die nu wel of niet over de lijn is geweest. Er is dan nog een kans dat het doelpunt wordt goedgekeurd.
Taaltechnisch gezien was de motie van afkeuring van de coalitiepartners dus in feite een zwaarder middel dan de motie van wantrouwen.
Maar motietechnisch gezien krijgen die twee woorden een andere betekenis. Met een motie van afkeuring probeerden de coalitiepartners juist de ‘ik-lieg-niet-premier’ een reddingsboei toe te werpen. Een motie van wantrouwen is tegen de persoon gericht. Het vertrouwen in die persoon wordt opgezegd. Met als gevolg, dat die persoon opstapt.
Een motie van afkeuring is tegen het beleid gericht. Bij die laatste zeg je in feite: jouw beleid deugt niet, maar vooruit, met jouw als persoon willen we nog wel verder. Een reddingsboei dus, maar wel eentje die misschien niet helemaal waterdicht is.
In de Katwijkse gemeenteraad komt vanavond ook een motie aan de orde. Een motie van treurnis. Dat is een mildere vorm van afkeuring en hoeft geen consequenties te hebben.
Dat moet voor wethouder Nagtegaal een hele geruststelling zijn, want die door Hart Voor Katwijk en Fractie Smits ingediende motie gaat over zijn rol in het hele Beaumix-verhaal bij de N206.
Mocht de wethouder gaan roepen 'IK LIEG NIET!' dan geloof ik dat. Mark Rutte geloof ik niet. Hij heeft dat iets te vaak geroepen.
criticaster@katwijkschepost.nl