Miniatuurtje
Foto's roepen herinneringen en andere beelden op. Kleine gebeurtenissen, vergeten ontmoetingen. Adri van Beelen beschrijft ze in miniatuurvorm.
De Tol
‘Iens te Kattek-Binnen,’ zei Neeltje altijd, wanneer men haar bijvoorbeeld vroeg of ze weleens in Leiden geweest was. Nee, slechts één keer in Katwijk Binnen. Leiden was een brug te ver, een vreemd land ver weg, achter de horizon. Leiden kende ze alleen uit verhalen, evenals Amsterdam. Daarentegen had ze Scheveningen en Noordwijk geregeld zien liggen, vanuit de verte, vanaf het strand op heldere dagen. Maar haar hele verdere leven vond plaats binnen die enkele vierkante kilometers tussen Wurf en Witte Hek, tussen Noordduinen en Jan Parlebos.
Eén keer in haar leven in Katwijk-Binnen. Het uitje stond in haar geheugen gegrift. Ze was al in de veertig, haar oudste kinderen waren al getrouwd en hadden zelf kinderen. Haar jongste twee waren nog vrijgezel en voeren ook op zee, evenals haar man.
Bij het tolhuis moest ze centen neertellen. Een paar centen om gebruik te maken van de weg door de duinen, een lang verhard pad, omzoomd door bomen en struiken. Eenmaal in het binnendorp keek ze haar ogen uit: het logement, de molen, de dorpskerk. Iemand nam haar mee de Dorpskerk in en liet haar het praalgraf zien. Ze had nog nooit zoiets prachtigs aanschouwd. Toen ze terug was in Kattek Zee had ze het gevoel of ze een wereldreis had gemaakt. Ze had in een vreemde wereld vertoefd. O ja, de Katwijk-binders waren aardig tegen haar geweest, daar niet van. Ze spraken anders, maar ze kon ze goed verstaan. Ze waren anders, maar heel aardig. Op het pad terugreed een boer met zijn strontkar voorbij.
De tolbaas was een vreemde man, die een beetje afwezig met zijn hand door zijn sik streek. ‘Twee cent!’ riep hij. Ze diepte het geld uit haar zak op.
‘Kijk je uit op het pad, moedertje?’ zei hij toen hij het geld in een bakje deponeerde.
‘Waarvoor?’ vroeg ze verbaasd.
‘Struikrovers!’ brulde hij lachend. ‘Struikrovers!’
Pas toen ze bij het Witte Hek de eerste daken weer zag schemeren, haalde ze opgelucht adem. Ze was weer thuis.
Gemeente, steun de horeca
Ingezonden n DURF
De horeca in Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg wordt hard geraakt door de coronacrisis. Er wordt rekening gehouden met een faillissementsgolf en dat veel horecaondernemers de coronacrisis niet zullen overleven.
Volgens de voorspellingen ligt de piek in het voorjaar van 2022, met vijftienhonderd faillissementen in die periode. Tegelijkertijd wordt er door de ABN Amro een sterke groei voorspeld in 2021 als de horeca in juni weer open kan.
DURF vindt het belangrijk om ook in de gemeente Katwijk de horecaondernemers die het nu zeer zwaar hebben te steunen.
Wij vinden het dan ook goed om te kijken naar het eerder opgestelde horecabeleid en naar de wensen van horecaondernemers voor het toekomstige horecabeleid. Als er punten zijn waar versoepeld kan worden de komende periode om daar ondernemers tegemoet te komen, dan vinden wij dat gemeente Katwijk hier voor moet gaan staan en duidelijk moet kijken naar de mogelijkheden.
Naar verwachting is er de komende zomer weer veel mogelijk door de lopende vaccinatiecampagne. DURF wil dat de gemeente Katwijk actief zich inzet om de wensen van de ‘harde horeca’ te inventariseren en hieraan zo mogelijk tegemoet te komen.
Ook de mogelijkheid van tijdelijke versoepelingen moet hierbij op tafel liggen.