Miniatuurtje
Foto's roepen herinneringen en andere beelden op. Kleine gebeurtenissen, vergeten ontmoetingen. Adri van Beelen beschrijft ze in miniatuurvorm.
Wonderkind
De paarden van de diligence stonden wat onrustig in het tuig. De knecht van De Roskam was met water voor de beesten in de weer. De koetsier en zijn passagiers zaten binnen aan een sobere middagmaaltijd.
‘We zijn op weg van Den Haag naar Haarlem,’ zei de koetsier. ‘Normaal gesproken voert die weg langs Oegstgeest, maar ik ben per ongeluk van de route afgeweken.’
De waard, Jacob Bos, zette een paar borden neer naast de mokken met bier en wijn.
‘Ja, door Oegstgeest is de beste weg. Je kan wel hier verder over de Roversbrug naar Noordwijk, maar dat zou ik niet aanraden. Je kan beter terug naar Oegstgeest en dan langs het Groene Kerkje naar Haarlem koersen.’
De passagiers, een deftig geklede man en twee kinderen, een jongen en een meisje, zaten te eten, af en toe sprekend in een onbekende taal.
‘Het zijn Oostenrijkers,’ fluisterde de koetsier. ‘Ze maken een tocht door Europa. Dat ventje schijnt een wonderkind te wezen.’
‘Een wonderkind? Wat betekent dat?’
‘Weet ik niet precies, maar het heeft met muziek te maken. Hij speelt op het klavecimbel als een volwassene. In Haarlem gaan ze naar het orgel van de Sint Bavo. Daar gaat-ie ook op spelen. Hij heeft ook al opgetreden voor de stadhouder.’
‘De Stadhouder?’ De waard floot tussen zijn tanden.
‘O, dat is nog niks. Hij treedt ook op voor koningen en keizers in het buitenland. Lodewijk XV van Frankrijk bijvoorbeeld. Mozart heten ze of zoiets. Ik had nog nooit Oostenrijkers gezien. Jij?’
Bos schudde het hoofd.
‘Een paar maanden geleden hadden ze buiktyfus. Vind je het gek? Die vent maakt een wereldreis met die kinderen. Van Salzburg naar Mannheim en verder. Parijs, Londen, ze zijn overal geweest. En dat allemaal in een koets. Dat kan toch niet goed wezen voor die kinderen?’
‘Nee, gelijk heb je,’ antwoordde Bos. ‘Maar ik moet het wel hebben van reizigers natuurlijk.’ Hij lachte.
‘Maar vertel eens,’ ging hij verder, ‘waar leg dat eigenlijk? Oostenrijk?’
Ophef over vragen van raadslid
Op social media is ophef ontstaan over een setje schriftelijke vragen van Hart Voor Katwijk-raadslid Leon Krijgsman. Regelmatig stellen raadsleden vragen aan het college van burgemeester en wethouders. Dat kan over diverse onderwerpen gaan, maar nu is een akkefietje tussen de gemeente en collega raadslid van Hart voor Katwijk Anita van Ginkel het onderwerp.
Volgens een aantal kritische Twitteraars gaat het hier om belangenverstrengeling. Volgens Krijgsman is het een kwestie van uitzoeken of iemand oneerlijk is behandeld door de gemeente.
In 23 vragen wil Krijgsman antwoord op vragen over vermeende oneerlijke behandeling rondom een vergunningsprocedure van de eigenaar van een bed and breakfast aan de Wassenaarseweg 77B.
Die eigenaar is toevallig partijgenoot Anita van Ginkel. Zij zou inmiddels 4.000 euro legeskosten hebben moeten betalen en kreeg een uitgebreide procedure voor haar kiezen.
Een andere burger, in een vergelijkbare situatie, hoeft maar 500 euro te betalen en een korte procedure.
Van Ginkel vroeg een gesprek aan met de wethouder, en kreeg vervolgens de burgemeester aan de telefoon. Blijkbaar was dat niet voldoende om de kou uit de lucht te nemen. Daarop zijn door collega partijgenoot Krijgsman schriftelijke vragen gesteld.
‘Het stellen van schriftelijke vragen is niet onderhevig aan een regelement,' reageert de griffier van de gemeente. ‘Raadsleden moeten het college kunnen controleren, welke vragen ze stellen is aan hen zelf.'
In de gedragscode om de integriteit van raadsleden te bewaken staat ook niets over het stellen van vragen. Wel staat er, dat raadsleden nevenfuncties moeten opgeven, dat is in dit geval ook gedaan.