2020
Als je driewekelijks een stukje tikt, denk je natuurlijk van tevoren na over wat je gaat schrijven en voor mij stond al vast dat ik zou gaan opscheppen over 2020, over mijn twee nieuwe kleinzoons, geboren in januari en juni, en natuurlijk over mijn nieuwe warmtepomp en zonnepanelen, waarmee ik mijn gasverbruik heb teruggebracht tot een kwart en de energienota met 100 euro per maand naar beneden heb gekregen.
Ook zou ik melden dat achtereenvolgens de geiser, de koelkast, de vriezer, de wasmachine en de vaatwasser vervangen moesten worden en dat ik het dus heel druk had in het afgelopen jaar.
En dan gebeurt er iets dat alles in een heel ander perspectief zet.
Mijn vrouw is een heel goede oma, laten we zeggen met iets meer geduld dan mijn opoes, en papa en mama waren echt toe aan even eruit, dus de jongste kleinzoon sliep bij ons. Net als een man moet ook een opa doen, wat hij moet doen en als ik gewoon voetbal kon kijken tot een uur of twee, het best zou meevallen.
Ik was in een lange tijd niet zo gelukkig geweest
En dan is het halfdrie ’s nachts en heeft hij nog geen oog dicht gedaan, heeft oma een lamme arm en loop je te ijsberen om je bed met je eigen vlees en bloed en valt hij in slaap op je schouder. Je weet dat hij bij het minste of geringste weer wakker schiet en je wil zelf ook slapen. Het proces dat eindigde met hem naast mij in bed met zijn hoofd op mijn arm duurde minimaal een half uur.
Dit herhaalde zich in de ochtend na de fles en hierbij viel ik niet, net als hij in slaap, maar bleef wakker en naar hem kijken, terwijl hij sliep, een uur lang, zonder te bewegen.
Ik kan jullie vertellen dat dit veel meer endorfine bij mij heeft aangemaakt dan al die hardware. Ik was in een lange tijd niet zo gelukkig geweest.
Ook wel grappig was dat ik oorverdovend had leggen snurken 's nachts en dat mijn kleinzoon van een maand of zes daar gewoon doorheen sliep, dit in tegenstelling tot mijn teerbeminde.
Johan Hamert