Bob
Met uw welnemen neem ik u mee naar de Oostenrijkse sneeuw. De reis gaat per slee en uw gids is Jennifer Onasanya.
Deze uit Katwijk afkomstige sportvrouw kent namelijk geen grenzen. In een jonger stadium zag ik haar regelmatig met een speer in de weer. Nee, daarmee had de gedreven Jennifer absoluut geen kwade bedoelingen. Op de atletiekbaan wilde zij het sportattribuut domweg zo ver mogelijk van zich af werpen om zodoende ooit eens de limiet voor de Olympische Spelen te halen. De Zomerspelen, wel te verstaan.
Toen haar torenhoge atletiekambities op korte termijn onbereikbaar leken, verzette zij de bakens naar de winter. De benen van Jennifer zijn minstens zo sterk als haar armen en een sneeuwvlok meer of minder maakt haar ook geen zier uit. Vroeg of laat kom je dan uit bij het edele bobsleeën. In Nederland is die tak van sport weliswaar een ondergeschoven kindje, maar Jennifer kent – voor zo ver ik haar ken – geen grenzen.
De benen zijn minstens zo sterk als haar armen
Dus zocht zij contact met een collega-bobber uit een Alpenland. Nu nadert onze ijzersterke remmer en duwer de Europese bob-top met rasse schreden in hetzelfde sleetje als haar Oostenrijke teamgenote Katrin Beierl. De recente derde plaats op het Europees kampioenschap in het Duitse Winterberg is een voorlopig hoogtepunt.
Om dat podium überhaupt te kunnen bereiken moest Jennifer enkele ingewikkelde knopen doorhakken. Zo verruilde zij haar Nederlandse nationaliteit voor de Oostenrijkse. Ook zegde zij haar baan in de gehandicaptenzorg voorlopig op, om zich volledig te kunnen wijden aan de verwezenlijking van olympische dromen in de bob.
Of die ooit werkelijkheid worden, weet zij net zo min als ik. Toch reis ik in gedachten graag met haar mee naar de sneeuw in Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland, Spanje of waar de vlokken ook maar mogen neerdwarrelen. Juist in deze tijden van beperkingen wil ik me maar wat graag laven aan het succes van een vage bekende, die bergen wil verzetten in het land van haar onbegrensde dromen.
Tim Timmert