Luisteren
Er zit een groot verschil tussen horen en luisteren. Hoewel het onderwerp communicatie vroeger nog niet zulke grote vormen aannam dan nu, had mijn moeder dat al snel in de gaten. Jullie horen me wel, riep ze weer eens, als wij, mijn broers en ik, boven herrie maakten, maar jullie luisteren niet. Stop met kissebissen en ga iets nuttigs doen. Als ze haar woorden kracht wilde bijzetten, merkte ze ook nog op ´of ik pak de mattenklopper´. Nu hoeft niemand voor me in de bres te springen, want het is al lang verjaard, ik heb daar geen ernstige schade door opgelopen, sterker nog ik geloof dat ik die mattenklopper alleen gezien heb bij het kleedjes kloppen. Maar het was wel een indrukwekkend ding. Niet dat ik daardoor meteen het liefste meisje van het westelijk halfrond werd, maar ik moest daar van de week wel op twee moment aan terugdenken.
Toen de wethouders in de RTV studio op bezoek waren om de gemeentebegroting toe te lichten en we met de publicatie rond Sinterklaas bezig waren. De wethouders lichtten deze week toe aan hoeveel zaken ze aandacht moesten besteden en hoeveel geld het kostte. Daar waren onderwerpen bij als armoede, eenzaamheid, financiën, wonen, afval, infrastructuur, biodiversiteit en ecologisch bermbeheer. En uiteraard hoor je dit soort zaken regelmatig voorbijkomen. Alleen als je het één op één hoort vertellen en je erop moet antwoorden of vragen, ben je gefocust en luister je precies naar wat er wordt gezegd. Dan krijgen die woorden toch een andere dimensie en is die rommelige middenbermbeveiliging, die nodig moet worden gesnoeid ineens een belangrijke voorziening. Misschien is gefocust luisteren naar die saaie algemene beschouwingen dan toch ineens verhelderend en de antwoorden van de wethouders echte eyeopeners, die zo gek nog niet zijn.
Het andere onderwerp betreft Sinterklaas. Het feest waar kinderen, ouders en grootouders naar uitkijken, staat zaterdag voor de deur. De intocht van Sinterklaas, compleet met aankomst, Pietenband en de warme woorden van de burgemeester. Alleen worden Sint en Pieten een beetje in de weg gezeten door corona. Wil de intocht echt een feest zijn, is het belangrijk de goede raad rond dit feest op te volgen. Dat betekent niet alleen aanhoren, maar vooral ook luisteren en opvolgen. De organisatie doet er alles aan de intocht zo veilig mogelijk te laten plaatsvinden. Met Sint, zijn gasten en de Pietenband bij aankomst tussen de veiligheidshekken. Dat houdt in dat het publiek bij aankomst niet over elkaar heen buitelt, maar Sint langs het hek iedereen een hand komt geven en desgewenst op de foto gaat. Daarna wordt het bij het ingaan van de Hoftuin langzamerhand wat soepeler en volgt er midden op het plein nog een grote verrassing. En wordt het dan echt feest?
Ja. Sint hoort jullie niet alleen, hij luistert ook!