Glansrol

26 oktober 2021, 07:07

Wat ik me de laatste tijd herhaaldelijk afvraag is of wij als volk wijs zijn, tolerant, flexibel, bang, moedig of gemakzuchtig. Soms kan ik het niet goed plaatsen. Wij vieren Koningsdag, wij gedenken 5 mei, wij vieren Kerst en wij vieren Sinterklaas. En gelukkig nog veel meer.
Wij zijn een volk van tradities. Voor zover ik kan inschatten zijn we trots op ons volk, land en geschiedenis.
Zijn we een wijs volk? Ik denk over het algemeen van wel. Helaas zijn er altijd mensen die het minder hebben of het niet helemaal helder zien, maar we zijn toch een land waarin heel veel goed is geregeld. Onze voorzieningen, faciliteiten en mogelijkheden. En dan ga ik het maar niet over de kindertoeslagaffaire hebben, want dan kan ik mijn pen wel wegleggen. Dat is toch wel een ernstige smet op ons blazoen. Dat zoiets in ons land anno nu voorkomt is onvoorstelbaar. Bijna niemand heeft er iets aangedaan of aan kunnen doen, sterker nog, er gebeurt nog steeds niets. En dat is iets waar we ons zeker zorgen over moeten maken.
We zijn onwijs tolerant. Nog voor iemand een probleem heeft bedacht, hebben wij al een oplossing. Natuurlijk hebben we ook hier te maken met negatieve uitzonderingen. Maar doorgaans schuiven we een eindje op als er mensen bijkomen, vooral als het om kinderen gaat, laten we ons hart spreken en we komen in actie als het nodig is.
We zijn flexibel. We mokken en mopperen wel graag, maar als het moet, vooral als het om iemands veiligheid, gezondheid of de saamhorigheid gaat, doen we wat ons wordt opgedragen.
We zijn ook bang. Tenminste gelukkig velen onder ons. Dat houdt ons voorzichtig. We kijken naar de consequenties en vinden het zelfs niet prettig als de Politie achter ons rijdt.
We zijn ook extreem moedig. Wij hebben mensen binnen onze gemeente, die onderduikers hebben verstopt, de vijand misleid, kantoren overvallen, gevochten aan het front. Die in het koude water springen als iemand in nood is en letterlijk en figuurlijk hun leven in de waagschaal stellen.
Zijn we gemakzuchtig of moeten we dit anders noemen? Toegeeflijk, makkelijk of moedeloos. Dat kan maar zo, maar dat past niet bij ons. Het lijkt wel of soms de aardigheid er van sommige dingen af is, maar wij kunnen dat niet laten gebeuren.
Nog 14 dagen dan zet Sinterklaas weer voet aan vaste wal. Dan lopen we weer uit om hem te verwelkomen. De in vele landen Goedheiligman, die eten brengt of snoep, die op vrouwen en kinderen past en even voor ze zorgt en beschermt. Hoe Piet eruitziet, boeit eigenlijk niemand en of Sint per stoomboot, paard of praalwagen arriveert, al helemaal niet. Het is toch heerlijk dat we een traditie hebben, die de ogen van onze kinderen, ouders en grootouders weer laat glimmen. Een traditie die mensen bij elkaar brengt en zelfs Sint laat schitteren in zijn glansrol.