Omdenken
We hebben er weer een nieuw modewoord bij: Omdenken. Of je nu televisiekijkt of leest, er worden zelfs hele workshops georganiseerd voor omdenken.
Omdenken is denken in termen van kansen, niet van problemen. Je maakt van een probleem een feit en van een feit een mogelijkheid, volgens Berthold Gunster die er vanaf 2003 zijn werk van maakt om dit concept aan het gender te brengen.
Hoe meer onderwerpen en verhalen die ik hoor, hoe meer ik toch de indruk heb dat we soms in het ootje worden genomen.
Omdenken begint altijd met een probleem. Een probleem bestaat uit twee dingen: feiten en verwachtingen. Zodra je een tegenstelling ervaart tussen die twee, tussen wat-zou-moeten-zijn en wat-is, ervaar je iets als een probleem. Door de feiten en verwachtingen grondig te onderzoeken, kun je de stap maken van ja-maar naar ja-en. Dan kijk je welke mogelijkheden er ontstaan door de feiten volledig te accepteren, dus volledig ‘ja’ te zeggen tegen de realiteit. Bent u er nog bij?
‘Ja’ zeggen is de eerste stap van het omdenken. En dan, maak van een ‘ja’ een ‘ja-en….’ Maak van dat feit – waar je last van had – een nieuwe mogelijkheid. Neem nou kaal worden. Wat betekent haarverlies? Op zich niks. Het hangt ervan af wat jij ermee doet. Als je je verzet, geeft dat strijd, stress en irritatie. Als je er ‘ja-en’ tegen zegt, ontstaat een nieuwe mogelijkheid. Misschien is kaal wel de mode.
Vanaf het moment dat een situatie is omgedacht, ontstaat er een mooie paradox, een schijnbare tegenstelling.
Er wordt een nieuwe wijk gebouwd. Probleem; de grond is praktisch onbetaalbaar. Hoe richt de overheid dat in. Waar laten we de auto's. De twee onder een kap woningen hebben ruimte bij hun garage, de appartementen hebben een parkeergarage onder hun complex en we voorzien voor de huurwoningen naar een ruimte buiten de wijk en een geweldige busverbinding. Met televisieschermen in de wachtruimte, een automaat voor koffie en een dak zodat je droog staat. Klaar, iedereen gaat met de bus. Dat is omdenken, een mogelijkheid scheppen, maar is dat reëel?
Of we hebben een drukke weg en door deze zo te versmallen dat auto's elkaar niet meer in kunnen halen, dwing je ze om zachter te rijden en voorkom je ongelukken. Mensen, er zit toch een veel te grote stap tussen realiteit en omdenken. Realiteit moeten we met veel sociaal en eerlijk denkwerk oplossen en met omdenken kunnen we de wereld mooier maken. Er zijn mogelijkheden om voor een deelauto te kiezen, elektrisch te rijden of de makkelijke grindtegels te vervangen door zand.
Als we naar dat mooie ‘bekkie' kijken op de Duurzaamheidskrant en naar alle prachtige kinderen, die hopelijk een mooie toekomst voor zich hebben, is het toch hartstikke de moeite waard in te zetten op een betere wereld. Daar hoeft niemand voor ‘om te denken'. Dat doen we gewoon!