Spinnen
Wie over een tuin beschikt heeft in het tweede weekend van september wellicht meegedaan aan de jaarlijkse Nationale Spinnentelling. Het is geen grap, want deze telling bestaat echt en is voor de negende keer dit jaar gehouden.
Vanuit de jaarlijkse telling, georganiseerd door het EIS Kenniscentrum Insecten, is deze week bekend geworden dat er in tuinen en woningen een flinke diversiteit aan spinnensoorten leeft. Winnaar van de Spinnentelling 2021 is de kruisspint, gevolgd door de grote trilspin en de gewone huisspin. Vooral in tuinen zijn dit jaar meer kruisspinnen geteld, dan in de afgelopen droge zomers. Per tuin zijn er 13 kruisspinnen geteld. De naam van de kruisspin is te danken aan de op een kruis lijkend patroon op het achterlijf. Met een speciaal lijstje in de hand kon je in huis en in de tuin kijken of én welke soorten spinnen je tegenkwam.
Voor alle duidelijkheid: ik heb niet meegedaan. Ik krijg echt de kriebels van deze nuttige beestjes. In een dierentuin ga ik ook nooit het spinnen/reptielenhuis binnen. Bij het idee alleen al lopen de rillingen over mijn lijf. De poten van de kruisspin (het zijn eigenlijk pootjes, want zo groot is die kruisspin nu ook weer niet) worden op een bepaalde manier ingetrokken en zo beweegt de spin zich snel voort en maakt hij op een kunstzinnige manier zijn web. Dit weekend heb ik ervaren dat deze kruisspinnen ook op de galerij hun woning maken. Nietsvermoedend ging ik boodschappen doen, stapte de voordeur uit. En na drie stappen raakte mijn gezicht een web. Ik maakte een paar rare sprongen gecombineerd met een paar gillen ála Martien Meiland, en veegde langs mijn hoofd. Ik keek opzij en zag de bewoner van het web een nieuw web draadje maken en voorzichtig naar de muur kruipen. Gelukkig, dacht ik, die spin zit niet ergens in mijn haar. Vervolgens pakte ik mijn tas, strekte mijn armen vooruit om eventueel de volgende spinnenwebben kapot te maken. Niet echt diervriendelijk, bedacht ik me later…..
De angst voor deze huisspinnen komt van ongeveer 50 jaar geleden. Wij woonden in een flat op de eerste verdieping. Onder ons balkon waren allemaal prikbosjes gesitueerd. Over de reling van het balkon werd aan speciale rekken de was opgehangen. Als mijn moeder per ongeluk een schone zakdoek of handdoek liet vallen moest ik die uit de bosjes halen…In die tijd had men nog niet van een Spinnen Telling gehoord, maar ik kwam er zeker tien tegen. Vanaf het balkon wees mijn moeder waar ik naar toe moest lopen in de bosjes. Gekleed met muts, wanten, jas en natuurlijk een lange broek (alleen mijn gezicht was nog zichtbaar) volgde ik de aanwijzingen van mijn moeder op….De spinnenwebben die ik tegenkwam sloeg ik met een houten pollepel kapot.
Gelukkig is dit het enige trauma dat ik vanuit mijn jeugd heb overgehouden.
Houdoe.