Fityess
Het is alles bewegen, fitnessen, yoga en hardlopen wat de klok slaat. Allemaal opties om de coronakilo’s er weer af te krijgen. Weg met die zwembandjes en al helemaal voor de zomer. Net of dat dan veel erger is, in elk geval wel meer zichtbaar. Maar het bewegen is natuurlijk so-wie-so belangrijk. De televisieprogramma’s met bewegen zijn niet van de lucht en vooral die programma’s met alle mogelijke manieren van gezond eten en bewegen.
Er is bijna geen programma of blad dat het daar niet over heeft. Het grappige is wel dat toch veel mensen in beweging komen. De personen die ik ’s morgens zie mee springen met Olga Commandeur zijn legio en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel eens stiekem meespring. Ja stiekem, als ik er maar verzekerd van ben dat niet niemand meekijkt.
Laatst stapte ik bij familie binnen die nog druk aan de yoga-oefeningen bezig was vlak voor een levensgroot televisiescherm. Makkelijke strechie kleding aan waarin je alle kanten opkan en felgekleurde yogamatjes op een hard houten vloer. De vraag is hoe ze af en toe weer uit de knoop komen, maar ze varen er wel bij.
Van de easy pose naar de downward dog. Ik geef het je te doen. Je leert meteen van alles. De downward dog is een goede oefening om de druk weg te nemen van je lage rug. Deze houding laat energie door je hele lichaam stromen en strecht je schouders, rug, polsen, handen, hamstrings en kuiten. Het helpt tegen hoofdpijn, slapeloosheid, stress en vermoeidheid. En als je het goed doet, kun je wel een maat in de maand verliezen. Nou dat willen we natuurlijk allemaal wel. Het wordt steeds aanlokkelijker. Dan zou ik moeten beginnen met een leuk gekleurd matje, zo’n snel pakje en dan….
Kan ik niet beter iets anders doen. Dat pakje staat me overigens wel aan, maar dan ook alleen om enige gênante vertoningen te vermijden. Hoewel ik denk dat zo’n pakje ook niet echt mijn ding is.
Mijn laatste keer dat ik dacht in de beslotenheid van de huiskamer te gymmen, was toen ik op de televisie zag hoe gezond het was af en toe op je hoofd te gaan staan. Gelukkig is dat al enkele jaren terug, maar toch. Natuurlijk kon ik dat ook nog wel. En terwijl mijn dochter in no time liet zien hoe snel en handig zij omgekeerd tegen de kastdeur kon staan, kon ik dat ook. Alleen had ik geen snel pakje aan. En net toen mijn voeten glorieus boven mijn hoofd de kastdeur raakten, voelde ik hoe langzaam mijn rok over mijn hoofd zakte. Het kon natuurlijk niet anders. Op hetzelfde moment werd er op het raam getikt. Terwijl ik me zo snel en elegant mogelijk op mijn voeten liet zakken en in hurkte om maar niet gezien te worden, riep mijn dochter enthousiast en tot mijn grote opluchting uit: ‘Hé oma!’
Nog even, dan gaan de sportscholen weer open.