Vrij zijn
Op 4 mei herdenken we in ons land de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Sinds 1961 herdenken we ook de slachtoffers van oorlogssituaties en vredesoperaties waarbij Nederland betrokken was na de tweede wereldoorlog.
Net als vorig jaar was het ook dit jaar stil op de Dam in Amsterdam, alwaar de Nationale Herdenking plaatsvindt. Met de beelden van Koningsdag en het kampioenschap van Ajax nog op mijn netvlies, de vele mensen dicht bij elkaar in deze coronatijd, denk ik eigenlijk ‘gelukkig’ maar. Ook in onze gemeente heeft de organisatie van Dodenherdenking de inwoners opgeroepen vooral thuis te blijven en de officiële handelingen online of via RTV Katwijk te volgen. Het herfstachtige weer in deze lentemaand werkte daar gelukkig aan mee.
Dinsdagavond zit ik dan ook thuis voor de tv en luister naar de verschillende toespraken. Bijzonder is die van schrijfster Roxane van Iperen. Onlangs heb ik haar boek ‘’t Hooge Nest’ gelezen. De titel van het boek is ook de naam van haar woning, welke staat aan de rand van een bos in Naarden. Van Iperen komt er al snel achter dat de woning in de Tweede Wereldoorlog onderdak heeft geboden aan vele Joodse onderduikers. Dit onder leiding van de zussen Janny en Lien Brilleslijper. Op huiveringwekkende wijze doet Van Iperen verslag van de systematische en methodische wijze waarop de Joodse bevolking uit Nederland werd getransporteerd, op weg naar het onherroepelijke einde….
Het is een boek dat iedereen eigenlijk moet lezen. Dan ga je heel anders over ‘vrijheid’ denken. Daarbij valt de corona crisis met al de beperkingen die wij anno 2021 hebben, in het niet.
Als ’s middags ons oudste kleinkind langs komt vragen we haar wat voor een dag het precies is. Serieus zegt ze: ‘Vandaag is het 4 mei en dat heeft met de oorlog te maken. Daar hebben we het op school over gehad. Daarom hangen veel vlaggen niet in top, maar halverwege de vlaggenstok.’ Bijzonder om zo met de jongste generatie te kunnen praten. De 8 jarige gaat verder. ‘De soldaten die toen in ons land waren, deden gemeen. Die zeiden tegen de mensen: ‘Willen jullie een warme douche? Maar het was geen douche, maar het was gif. En daarom zijn er veel mensen dood gegaan’. Ze is even stil en zegt dan: ‘Dat is toch erg he oma; mag ik een snoepje, dan ga ik weer naar huis.’ Als ze op haar fiets stapt, kijk ik haar na. Wat is het toch heerlijk om kind te zijn. Onbezorgd en in vrijheid te mogen leven. Ook in deze, voor vele een moeilijke tijd, moeten we onze vrijheid koesteren.
Ik loop naar de boekenkast en pak het boek ‘'t Hooge Nest'. Ik geef het boek een opvallende plek in de boekenkast. Over een paar jaar, als de kleine meid groter is, laat ik het haar zeker lezen.
Onze vrijheid moeten we koesteren, en doorgeven aan de volgende generaties.
Houdoe.