De tijd van zaaien
Ik schrijf op een dag van lekkere frisse regen na een periode van droogte. Dan beginnen mijn handen te jeuken om te gaan zaaien: sla en peen, kroten en wat al niet meer.
Maar we wonen hier nog maar kort en ik zal toch echt eerst een stukje gras om moeten spitten. Nog even wachten dus. Maar dan komt die mooie tijd van wachten en kijken of het al opkomt en op zijn tijd schoffelen en rustig wachten dat het groeit. Dat is de natuur: het gaat vanzelf! Mooi dat “vanzelf-principe” van de natuur. Daar kijkt ieder op een manier tegen aan die past bij wat je gelooft: de één zegt God, de ander natuur, maar dat het groeit is toch ronduit prachtig! Laten we elkaar trouwens alsjeblieft in die overtuiging respecteren en liefst nog een stapje verder: waarderen. Elke heeft zijn smaak en kracht, net zoals een ui anders smaakt dan een peen.
Zaaien hoef je trouwens niet alleen in de tuin te doen, het kan ook op andere manier. Hoe ga je om met je naaste, die het een beetje anders ziet dan jij? Hoe ga je om met je buren en wat beteken je voor hen? Zaai je daarin een beetje liefde en nabijheid? Als je dat goed doet zul je eerst een beetje spitten en harken om vervolgens het kostbare zaad toe te vertrouwen. Zo zaai je de liefde en de vrede en het is gaaf als dat opkomt en vrucht draagt. Een heerlijke smaak geeft dat aan de samenleving. Heel wat beter dan bittere onkruiden die woekeren door haat en nijd. Beter dan stiekem overleg om anderen terzijde te schuiven in wat ondertussen een toeslagenaffaire heet. Nee, dan de affaire van de liefde en het respect, de nabijheid en de vriendelijke behulpzaamheid. Dat zijn groenten die je veel beter kunt oogsten en wereldwijd exporteren. Ik houd wel van uitgeslapen mensen die daar werk van maken!
Met vriendelijke groet,
ds. Piet.
Reageren?
plexatpr@kpnplanet.nl
Trotse ouders
Lintjes n Vorige week hebben ook twee ‘oud’ Rijnsburgers een koninklijke onderscheiding ontvangen. Zus en broer Jacomine en Piet Ravensbergen werden in hun eigen gemeente verrast.
‘Dat is toch heel bijzonder dat je dit als ouders mee kan en mag maken’, laat trotse moeder Corrie Ravensbergen weten.
Dochter Jacomine Ravensbergen is in Gilze-Rijen benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Zij kreeg deze versierselen opgespeld voor haar vrijwillige werkzaamheden voor de roeisport.
Jacomine is van 1984-1995 betrokken geweest bij Algemene Leidse Studentenroeivereniging Asopos de Vliet als voorzitter, coach, commissielid, organisatie najaarswedstrijden, beleidsadvisering, advisering wedstrijdroeien en werkgeverschap, als ook Ad hoc adviseur.
Al jaren is zij betrokken bij de Koninklijke Nederlandse Roeibond in verschillende (bestuurlijke) functies, als: Kamprechter (nationaal en internationaal), Wedstrijdsecretariaat Koninklijke-Holland beker, Regattamanager WK 2014 Amsterdam, Hoofd jury Nortwave Regata (2020-heden). Vanaf 2010 is zij ook betrokken bij de Wereldroeibond FISA.
Zoon Piet, woonachtig in Aalsmeer, werd in Hoofddorp benoemd tot Lid in de orde van Oranje Nassau. Zijn vrijwilligerswerk doet Piet in Rijsenhout. Geheel belangeloos en betaald uit eigen zak zorgt hij met zijn Care-Van voor een plek waar jongeren kunnen zitten, een spelletje kunnen doen en iets kunnen eten en drinken. De Care-Van staat er iedere vrijdag. De Sapbatsbar vindt één keer in de maand plaats in de kerk het Lichtbaken in Rijsenhout en is ook ontmoetingsplek waar de jeugd bij elkaar kan komen, kan relaxen, kan tafeltennissen en met elkaar in gesprek kan gaan.
.
