Morgen

Zo langzamerhand komt er weer een beetje beweging in onze maatschappij. Is dat zo of hopen we dat. Aan de ene kant worden we blij gemaakt met een toekomstperspectief en aan de andere kant getemperd met cijfers en onmogelijkheden. We moeten helaas nog steeds vaststellen dat het een rare tijd is. Een tijd van verlies, eenzaamheid, onzekerheid en toch ook van morgen, van toekomst. Morgen geeft ons een blik op een nieuwe tijd. Nieuwe kansen, plannen maken.
In Rijnsburg leven we in een samenleving die nog omkijkt naar de ander, bezoeken aflegt, boodschappen doet of dingen organiseert. Soms moeten we onszelf wellicht voorhouden wat Maarten Luther zei: ‘Als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een appelboompje planten'. Daarmee mogen we vertrouwen hebben voor de toekomst. Gelukkig hebben veel mensen dat en zijn ze als zodanig bezig.
Kunnen we zo meteen weer verjaardagen of bruiloften vieren of Koningsdag? Natuurlijk. Dat komt eraan. Wellicht bent u al gevaccineerd en voelt u al een beetje vrijheid. Ik tel de dagen tot ik gevaccineerd mag worden en ik moet eerlijk zeggen, ik kan niet wachten. Ook dat biedt toekomst. Ondertussen kijken we naar wat er aan komt, wat we met Koningsdag wel kunnen. Wat zijn de perspectieven en wat zijn de mogelijkheden. En eigenlijk zijn die er zeker. We kijken uit naar de Koninklijke bakwedstrijd, leuk om zo'n bijzondere prijs te winnen, maar ook om een feestje voor die ander te maken. Vlaggen, versieren, met zijn honderden digitaal meedoen met de pubquiz, leuke dingen bedenken en met elkaar spellen. We moeten blijven kijken naar de dingen die we wel hebben.
Het is eigenlijk prachtig hoe onze samenleving in elkaar zit. Van jong tot oud. Met jonge mensen die niet alleen de morgen en de toekomst voor zich hebben, maar daarbij ook naar die ander kijken. Jonge mensen die zich bezighouden met wat zij mogen betekenen voor de wereld. Elf jaar geleden leerden Justin en Marianne van der Spijk elkaar kennen op één van de schepen van Mercy ships - de Africa Mercy. Zij beleefden samen een mooie tijd. Nu, als gezin en met drie jonge kinderen rijker, gaan ze zich opnieuw als vrijwilliger inschepen. Nu op de nieuwe Global Mercy. Een schip dat koers zet naar Liberia om in de haven van Monrovia hulp te bieden.
Een vrijwillige bemanning, die zich belangeloos inzet en voor een eigen inkomen moet zorgen. Zij brengen medische zorg bij de allerarmsten. Gesteund door hun thuisfront waar iedereen- ook wij - een bijdrage aan mogen leveren.
Justin en Marianne vinden het mooi om met hun gezin Gods liefde uit te delen en hebben het volste vertrouwen dat het goedkomt.
Zoals Luther zei: De Heer heeft de belofte van de opstanding niet alleen in de boeken geschreven, maar ook in elk lenteblad.