Stil
Soms vraag ik me af: ‘Wil ik nog wel in dit land wonen?’ ‘Wat is er met al die mensen gebeurd die deze week met veel geweld hebben laten zien dat ze tegen het coronabeleid van ons land zijn?’ Met de tv beelden nog in het hoofd lees ik afgelopen maandagochtend de ochtendkrant. Met stijgende verbazing lees ik wat er in verschillende steden en dorpen dit weekend is gebeurd. Geweld kan en mag niet het antwoord zijn als je ergens tegen bent. Ik word verdrietig bij het nieuws dat een groep mensen een teststraat in brand heeft gestoken en daardoor totaal is vernield. Een ziekenhuis aanvallen....Mensen die stenen gooien naar de politie….Hoe kom je zover om dit te doen?
Het is ook heel wat al die maatregelen, met een avondklok als zeer ingrijpend, maar hopelijk als een (laatste) redmiddel om het coronavirus er onder te krijgen. Want dat is toch wat we met elkaar willen? En daarmee ons ‘gewone’ leven weer terugkrijgen.
De avondklok. Veel mensen associëren dit met de avondklok-spertijd die in de Tweede Wereldoorlog gold. Dit vergelijk trekken, daar snap ik niets van. Ik heb gelukkig de oorlog niet meegemaakt. Ik leef al ruim 50 jaar in een vrij en welvarend land. Ok, op dit moment met een aantal beperkingen. En begrijp me goed, ook ik zou willen dat we die beperkingen, het liefst gisteren, nog kunnen veranderen. Deskundigen zijn daar mee bezig en ik vertrouw op hun kennis en kunde. Natuurlijk mag je je afvragen of iets niet anders kan. Het is goed om je stem en mening te laten horen. Maar wel vreedzaam en met respect. Dit is al heel lang bij een groep mensen ver te zoeken. Geweld is niet het antwoord. Extreem gedrag mogen we niet tolereren en moet met harde hand worden aangepakt.
Veranderingen zijn nodig. De meeste veranderingen beginnen bij mensen zelf. Dat is volgens mij de kern. Wat is het makkelijk om met je vinger naar iemand anders te wijzen. Of op social media asociaal iemand de volle laag te geven. Weet dat als je met een vinger naar iemand anders wijst, er drie vingers naar jezelf wijzen.
Natuurlijk wil ik in Nederland blijven wonen. Het is in ons land niet zo slecht is. We hebben te eten en te drinken. Het merendeel heeft een dak boven zijn of haar hoofd. Als we ziek zijn kunnen we naar de dokter. Onze huizen zijn verwarmd. We kunnen uren achter een scherm van alles streamen. We hoeven ons niet te vervelen. En wie dat toch doet en tot rare gedachten komt….ga eens bij jezelf te rade. Maak eens een verfrissende wandeling of zoek de stilte op in jezelf. Dat kan zomaar heel verrassend zijn.
Houdoe