Ook goedemorgen!
Voor ik aan de slag ga, loop ik eerst een ommetje voor een frisse neus. Ik word dan regelmatig begroet door een grote groep meerkoeten, mooi in het zwart met witte bef.
In deze tijd kunnen ze het goed vinden en kennelijk zijn ze niet in lockdown. Daar kiezen ze in het voorjaar trouwens vrijwillig voor. Wat heet!
Een felheid tegen elkaar, een geruzie en getouwtrek, want hormoon-gedreven laten ze dan alle vredelievendheid achter zich en willen alleen met dat ene specifieke maatje te maken hebben op dat ene kleine gebiedje.
Pas na een hele zomer lang maakt dat weer plaats voor een opheffing van alle protocollen.
Ze kijken elkaar aan: “Waarom maak je zo’n ruzie?” “Nou, jij bent zwart!” “Ben jij toch ook!” “O ja”, en dan is het de zoete lieve vrede.
Dit koor gelijkgestemden toont mij een spiegel voor onze lockdown, waarvoor we noodgedwongen kiezen. Uit liefde voor elkaar moeten we wel. In deze donkere dagen zouden we wel anders willen maar niet kunnen.
Als ouder naast je dagtaak met thuiswerken je kinderen enthousiasmeren voor het digitale lespakket is uitdagend. In je kwetsbare gezondheid en alle verlangen naar nabijheid dit te trotseren is zwaar. Als je toch al vaak alleen bent doet deze crisis er een zware schep bovenop.
Soms kun je er wel om huilen, en andere momenten kun je het zomaar weer met een lach relativeren.
Soms vecht je met je beperkingen en dan zing je het ineens weer uit om zodoende er wat moois in te leggen.
De klassieker:
‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ is een schouderklop en opsteker van jewelste. Ik weet echt wel dat je als koor niet zingen mag, maar je kunt wel een melodie in de donkerte leggen! Ik weet heus wel, dat bidden soms tegen de klippen op is, maar waag het maar! Leg een lach in de dag, ontsteek een lichtje van hoop, keer het duister tot een luister. Wees een mens, een medemens voor elkaar.
Reageren?
plexatpr@kpnplanet.nl of appen naar 0613947610 is welkom.
Met een hartelijke groet,
ds. Piet
