Geduld

Mensen worden ongeduldig, raken geïrriteerd en vragen zich af wanneer worden de maatregelen nu eens versoepeld, waarom mag dat wel en dit niet.

In Trouw stond afgelopen week een mooi artikel over pandemieën door de tijd heen. Het blijkt uit onderzoek dat mensen minder sociaal worden wanneer de nood hoog wordt. Pandemieën zijn er altijd geweest. Om er een paar te noemen uit het afgelopen millennium: in de 14e eeuw de zwarte dood 100 miljoen (30-60% van de Europese bevolking). In de 15e eeuw de pokken 56 miljoen. In de 19e eeuw was er de pest: 12 miljoen. 100 Jaar geleden de Spaanse griep: 40-50 miljoen. De Aziatische en Hongkonggriep in de jaren ‘50 en ’60: 2 miljoen. En dat in tijden dat er nog veel minder mensen op aarde leefden.

De cholera begin 19e eeuw eiste bijv. 1 miljoen mensenlevens en de dood kwam snel. Het kon in een paar uur gebeurd zijn. Als een man ’s morgens van huis ging, zijn nog vrouw nog gezond, ’s avonds thuis komend was zij al begraven. Is dan de stelling te rechtvaardigen “zonder economie geen gezondheidszorg”.

Ook nu sterven mensen op intensive care, ook (oudere) doktoren, een verschrikkelijke dood. Mensen die het overleven kunnen er de rest van hun leven op een vreselijke manier last van hebben. Virologen en andere deskundigen waarschuwen ons constant dat ook de medische wereld deze pandemie niet in de hand heeft. Met al onze hedendaagse kennis zijn we niet in staat het tij nu te keren zolang er geen middel is waarmee de mens zich kan beschermen. Voor nu werkt alleen het middel wat ook al in de oudheid werd gebruikt: isolatie, quarantaine.

Of we nu oud zijn of jong, economie of leven mag toch geen keuze zijn! De vraag wanneer stadions, theaters, terrassen etc. weer open kunnen mag geen economische vraag worden en mag niet onder druk van buitenaf gebeuren. Zelfs als er deskundigen zijn die een andere aanpak voorstaan, dan past het niet deze te ventileren. Eensgezindheid is in dit stadium heel belangrijk. Het is verschrikkelijk wanneer (groot)ouders hun (klein)kinderen niet kunnen aanraken. Al of niet dementerend, het is verschrikkelijk als mensen in eenzaamheid hun laatste levensuren moeten slijten en dan stikken.

Het is erg jammer dat we een stuk gezelligheid, kwaliteit, voor een periode moeten missen. Maar het alles heeft één doel namelijk levens redden en zorgen dat kwaliteit van leven terugkomt. De hierboven genoemde pandemieën heeft de mensheid ook overleefd al was de deskundigheid nog lang niet zover als nu. Dus laten we nog even volhouden. Het zal goed komen maar alleen als we met z’n allen meedoen, dus ook de Zwanenburg nog even dicht tot nader order. Op de website van de AOBK staan nog enkele tips om de tijd door te komen. www.aobk.nl