Gemeenschap
Dat schrijven een prachtig vak is, waar je door middel van woorden iemand deelgenoot kan maken van wat je denkt, voelt of meemaakt, kan ik alleen maar beamen.
Tenminste wel als het op een goede, effectieve of positieve manier is. Je hebt de mogelijkheid om mensen even anders naar omstandigheden te laten kijken, een visie voor te houden of op een komische manier mee te laten kijken naar de wereld om ons heen. En daarin moet je vooral jezelf niet al te serieus nemen.
Dat daarbij onze gemeenschap, ons wezen, onze saamhorigheid een belangrijke rol speelt, moge duidelijk zijn. Dichtbij houden en zijn, is een waarde, die heel belangrijk is. Dat hoort bij de Rijnsburgers. Dat heeft ons vaak een bijzonder gevoel gegeven, een kracht die zo velen mogen ervaren. Daar mogen we trots op zijn. Het is ook een voorrecht om daarbij betrokken te zijn en over te schrijven.
En hoewel ik al aan mijn column voor deze week was begonnen, kan ik hem niet afmaken. Het liefst zou ik gewoon overslaan, maar ook dat gaat niet. Natuurlijk proberen we met elkaar de dingen die ons gebeuren te verwerken en elkaar steun te bieden. Soms lukt dat op de ene manier beter dan op de andere manier door in een proces te verwerken van wat je meemaakt. Door mensen te laten delen in je blijheid en in je verdriet. Door te laten zien dat je er voor elkaar bent.
Maar nu lukt het niet omdat we als gemeenschap een enorme klap te verwerken hebben gekregen. Een schok die we voelen tot in heel ons wezen. Die ons allemaal raakt en op de eerste plaats de familie Binnendijk met alle geliefden en vrienden om hen heen.
Waar kunnen wij er voor hen zijn? Waarmee kunnen we hen troosten?
Wij zijn mensen. Wij kunnen soms in onze hulpeloosheid de vreemdste dingen zeggen om te troosten. Wij kunnen ons soms wenden tot gebruikelijk wijsheden op grond van de Schrift.
Maar dat hoeven wij helemaal niet. Juist niet. Soms kunnen wij niet anders dan stil zijn. En ook dat is goed. Troost bieden door te laten zien dat je er bent.
Wij kunnen zoveel. Wij kunnen alle kracht en saamhorigheid bundelen die er in onze gemeenschap leeft en om hen heen staan. Dichtbij. Stil, met de armen stevig om elkaars schouders.