Springbox
Er gebeuren nog steeds verrassende dingen, waarvan de uitkomst wellicht nog verrassender is. Nu denkt u wellicht meteen bij het zien van de titel, zo heten die bedden niet. Het is net andersom. Dat klopt. Zelf zijn wij ook in het gelukkige bezit van zo’n sponde. Ik zeg expres sponde, want het is heerlijk liggen. Net als in een hotel. Het ligt heerlijk, je kan comfortabel rondkijken, eventueel makkelijker naar de televisie en nu komt het bijna belangrijkste, je hoeft niet meer zo te bukken om het bed af te halen en erger nog weer op te maken. Laten we eerlijk zijn, sommige dingen gaan toch minder flexibel. Maar eigenlijk is het allerbelangrijkste dat je niet meer zo onelegant je bed hoeft uit te stappen. Dat je niet in één soepele beweging je benen over de rand slaat en meteen als Olga Commandeur aan je dag begint is één, maar dat je jezelf drie keer heen en weer moet schommelen om overeind te komen, is echt iets anders.
Goede kennissen van ons, overigens iets jonger, stonden voor eenzelfde keus. In verband met een verhuizing, kwam het goed uit meteen het bed aan te pakken. De kleurenwaaier kwam eraan te pas, stoffen werden bekeken en of er een hoofd- en voetenbord bij moest. De dame is kwestie was er meteen uit. Voortreffelijk zo’n bed. Je kon het makkelijk opmaken en de kleuren van het overtrek konden natuurlijk prachtig harmoniëren met de gordijnen. Een beetje lichtgrijs gecombineerd met een mooie teint. De man twijfelde. De hoogte van 60 centimeter was toch niet echt nodig. Zo oud waren ze toch niet en hij hielp dan wel met het bed opmaken. Alleen de belofte al is grappig, maar dat terzijde.
Een nieuw bed was eigenlijk ook nog niet zo nodig en er waren kosten genoeg. Het feit dat het bed jaren oud was, vele keren was meeverhuisd en er ooit al andere matrassen voor waren gemaakt, sloeg hij over. En dat bevreemdde zijn omgeving het meest. Als er één van nieuw en comfort was, was hij het. Tot zijn vrouw hem de foto’s liet zien, die in de zaak waren gemaakt, toen was hij om. Het kon ook eigenlijk niet anders. Het bed werd geleverd, keurig in elkaar gezet en opgemaakt zoals ze in hun hoofd hadden. Niks mis mee. Het stond fantastisch en met de openslaande deuren naar het balkon leek het inderdaad of ze in een hotel waren. En ze hadden beiden heerlijk geslapen. Beter kan eigenlijk niet. ‘Zal ik even een foto sturen’, was de vraag. Natuurlijk wilde ik graag zien hoe het erbij stond. Toen ik de foto bekeek, zag ik een prachtige kamer met aan het voeteneind een beetje een krabpaalachtig krukje. Zeker vergeten weg te halen?
Nee niet. Poes was al wat ouder en gewend aan het voeteneind te slapen. Omdat manlief bang was dat de oude dame niet op het bed zou kunnen komen, had hij maatregelen genomen.
Een springbox dus.