(Leg)puzzelen
Een positieve bijkomstigheid van deze vreemde periode is, dat meerdere mensen zeggen tijd over te hebben voor hun gezin, opruimen in huis, klussen en hobby´s. Uiteraard een goede zaak, meer tijd voor je naaste en omgeving. Daar moeten we het tenslotte toch van hebben.
Hoewel natuurlijk geen leuke tijd probeert iedereen er wat van te maken. De doe-het-zelf zaken floreren, huizen knappen op en er ontstaan leuke en bijzondere hobby´s. Voor zowel mannen als vrouwen. Dat mannen zich bezig houden met handwerken, breien of koken is bekend en dat vrouwen plezier beleven aan klussen ook. Menige vrouw legt stopcontacten aan, behangt of legt een vloer. Daarnaast schilderen we, tekenen, postzegels sparen en puzzelen. Kruiswoordpuzzels of sudoku´s, ook leuk, maar legpuzzels is niet zo mijn ding. Toch is het een grote hobby, hoe groter hoe mooier. En dan heb ik het niet over het formaat, maar zeker over het aantal stukjes. Er bestaan zelfs wedstrijden legpuzzelen.
Er is een Engels landgoed van 25.000 puzzelstukjes of een Disneypuzzel van 40.000 stukjes. En dat op een afmeting van twee bij drie meter, dat wil zeggen: hele kleine stukjes.
Ik weet nog dat ik puzzelde op een groot theeblad en dat vond ik al een geweldige prestatie. Sommige mensen kan het niet groot genoeg zijn en dan nog liefst veel tuin, lucht of zee.
Ik heb er bewondering voor. Daar moet je eindeloos geduld voor hebben. En waarom? Om de prestatie en fun, om een grote plaat onder het bed te schuiven of motorische precisie. Ik kan het helaas niet. Het zit niet in mijn genen en helaas kon ik dit belangrijke fenomeen ook niet doorgegeven.
Als je in de kleine kinderen zit, mag je één keer in de zoveel tijd naar ‘het bureautje’. Een soort tussentijds examen voor moeders. Hoe houd ik mijn kind stil, is het goed op gewicht, is het al toe aan het babyhapje en uiteraard, moet het alweer een prikje? Bij één kind is dat onnoemelijk spannend, bij drie gelukkig al minder. Zit er vooruitgang in? Draait het al op de buik, zit het al en kan het al ‘spelen’. Een van die vragen was, puzzelt ze al? Nee, dat deed ze nog niet. Daar moet u toch op letten, dat is wel belangrijk. Twee maanden later werd dezelfde vraag gesteld en weer moest ik ontkennend antwoorden. Bij de derde keer vertelde ik dat ze wel met duplo bouwde en met blokken. Toen me gevraagd werd toch met haar te puzzelen werd ik het zat. Ze zag er niets in! Daarna reed ik naar een winkel en heb daar de puzzel gekocht die ik eerder had gezien. Een Mickey Mouse van 1.20 hoog en 0.60 cm breed, uit 8 ‘stukjes’. Nog bijna voordat hij de doos uit was, lag hij binnen no time kant-en-klaar op de grond en kon ik gelukkig bevestigend antwoorden. Met ons is het goed gekomen en hopelijk daarna met nog vele andere moeders en kinderen ook.