2 voor 12
Eerst nog even een juweeltje uit het Katwijks Woordenboek van Jaap en Leendert. Voor niets iets gedaan hebben: ’t Is wat, as ’t komt in de nacht, sokkies ebrààaid, en ’t kind gien bientjies.
Maar goed. Ik ben een fan van 2 voor twaalf. Ik kan er wat van opsteken en ik vind Astrid een leuke een quizmaster, waarop de tijd geen vat lijkt te krijgen.
Ook kan ik behagen scheppen in het kijken naar mensen met een enorme parate kennis of naar mensen die in een luttel aantal seconden antwoorden weten op te zoeken.
Maar soms komt er ook een guilty pleasure om de hoek kijken.
En dat gebeurt als er een zelfverzekerde babyboomer in beeld verschijnt met veel pretentie vooraf en weinig inhoud achteraf. Deze stelde zich voor en had het geschopt tot iets als Adviseur in de ruimtelijke ordening van cultuur en historisch erfgoed en was naar het zich liet aanzien erg tevreden met zichzelf. Ook betrokken bij het lokaal bestuur, zelfs als wethouder.
Laten we het kort houden, de enige vraag die hij uit zijn hooft als eerste goed wist te beantwoorden, was dat een Italiaans toetje van Lange vingers en Mascarpone Tiramisu wordt genoemd. Het werd steeds beter.
Bij een vraag over de Mattheüs Passion kan hij het niet laten even te melden dat zijn vrouw al meer dan 20 jaar de Mattheus had gezongen, maar bij die optredens is de naam van de bekendste aria van de Mattheüs, Erbarme Dich, niet blijven hangen. Vraag elf over een krant beantwoorde hij met luide stem en de kin omhoog, zelfverzekerd: De Correspondent, zich niet bewust van het feit dat dit geen krant is maar een online platform.
Bij goede antwoorden van zijn opzoekmaatje, was hij wel steeds heel snel met het herhalen van het goede antwoord. Ook herhaalde hij het woord van 12 letters in een fractie van een seconde. Ik vond het vermakelijk en weet dat dit afkeurenswaardig is.
Zou deze uitzending hem iets bescheidener maken?
Johan Hamert