Amme-hoela
Laten we het weer eens over DSV hebben. De gemeenteraad mocht vorige week donderdag eindelijk in het openbaar hun spreekwoordelijk gal spuwen over slecht toezicht, te lakse houding van zowel DSV als gemeentebestuur en ambtenaren die vinden dat zij niet gehoord worden. Het ging er dan ook stevig aan toe in de Burgerzaal en later in de Raadzaal waar woordvoerders weer fysiek met elkaar in debat konden.
De gemeente had veel steviger de regie moeten voeren, concludeert het college.
Alle betrokken partijen maakten fouten.
Het rapport geeft de nodige aanbevelingen om dergelijke toestanden in de toekomst te voorkomen.
‘We moeten hier lessen uit trekken.’
‘Als gemeente hebben we steken laten vallen.’
College overleeft motie van wantrouwen.
‘Het is een zwaar middel maar nodig.’
‘De organisatie heeft gefaald’, is de harde conclusie van Jaap Haasnoot van KiesKatwijk.
Ondanks harde woorden, blijft de coalitie achter het college staan.
Het CDA heeft er vertrouwen in, dat het college ‘benodigde maatregelen treft om er voor te zorgen dat niet meer gebeurt’.
‘Het gaat om vertrouwen’, antwoordt Ton de Vries van de ChristenUnie.
Bovenstaande opmerkingen hadden vorige week donderdag uitgesproken kunnen zijn, maar geen van bovenstaande opmerkingen slaat op DSV. Terwijl ze wel één voor één zo overgenomen kunnen worden.
Die uitspraken gaan over projecten in het verleden waar het eveneens mis ging. Zoals het plan Coligny in 2012 en Haven Fase 2 in 2016. Plannen waar flink geld bij moest. Plannen waarvan iedereen in de politiek riep ‘Dat mag nooit meer gebeuren’.
Maar het blijft dus wel gebeuren. En kijkend naar de jaartallen lijkt zich overigens een patroon te ontwikkelen: 2012, 2016 en dan nu 2020. Steeds vier jaar verschil. In 2024 kunnen we dus weer iets verwachten. Misschien handig om huidige plannen alvast grondig te checken. Maar dit terzijde.
Dat het college naar aanleiding van het DSV-dossier nu komt met een rapport met de titel ‘Lessons Learned’ vind ik een gotspe (kan ik eindelijk dat fraaie woord eens gebruiken). Die lessen waren toch al in 2012 geleerd? Er kwam toen toch een ‘handboek aanpak grote projecten’?
En die lessen waren toch wederom geleerd in 2016?
Of gaat het college hier voor de uitdrukking: drie keer is scheepsrecht? Moeten we er maar op vertrouwen, dat het in de toekomst wel goed gaat?
Dat vertrouwen zou ik best willen geven, maar hoe kun je echt lessen leren uit het verleden, als je de fundamentele vraag over verhoudingen tussen bestuur en ambtelijk apparaat niet wilt onderzoeken in een raadsenquête?
Lessons Learned? Dat kan ik alleen maar het volgende in goed Nederlands op zeggen: ammehoela!
criticaster@katwijkschepost.nl