Een enorme tegenvaller…
Arie Twigt is een 19-jarige rolstoelbasketbalspeler uit Katwijk. Hij traint en speelt wedstrijden met zijn club Adm Econy in de Spaanse competitie op het hoogste niveau. Ook maakt Arie deel uit van het Nederlands Team. In deze blogpost vertelt Arie over zijn avonturen op Gran Canaria en daarbuiten! Zijn belevingen schrijft hij op voor de Dirk Kuyt Foundation, zij ondersteunen hem met zijn rolstoelbasketbalcarrière.
'In mijn vorige blog schreef ik over het EK in Polen en eindigde ik met de tekst dat het Nederlands team door ging naar de kwartfinale tegen Duitsland. Op het moment dat ik de blog schreef moest de wedstrijd nog worden gespeeld, dus kon ik er nog niets over schrijven. Het zou spannend worden, want alleen als wij deze wedstrijd zouden winnen plaatsten wij ons voor de Paralympische Spelen in Tokyo 2020. Wij hebben de wedstrijd tegen Duitsland 63-72 verloren, dit was echt een enorme tegenvaller. Dat het niet makkelijk zou worden wisten we voordat we aan het EK begonnen, maar wat valt dit tegen. Het is nu vier weken geleden en nog steeds baal ik er behoorlijk van. Ik wil er niet teveel over nadenken en vind het lastig om erover te praten/schrijven. Mensen zeggen: je bent nog jong, de Paralympische spelen zijn in 2024 in Parijs, ga ervoor! Natuurlijk ga ik ervoor, maar voor nu moet ik het eerst een plek geven. Gelukkig kon en moest ik me richten op een ander avontuur. Maandag 16 september ben ik vertrokken naar Gran Canaria. Als deze blog uitkomt ben ik daar zo'n 3 weken en eerlijk gezegd hoefde ik niet te wennen aan het mooie weer. Ik woon samen met twee teamgenoten James MacSorley en Rose Marie Hollermann. Waar ik in het begin een beetje tegenop zag was de taal, Spaans is voor mij echt niet te volgen, ik ben wel Spaanse woordjes/zinnen aan het leren, maar dat valt tegen. Engels was niet echt mijn sterkste vak op school, dus ging ik er vanuit dat het lastig zou worden. Maar als je met een Engelsman en een Amerikaanse in een appartement verblijft moet je wel Engels spreken en eerlijk gezegd valt het me nog niet tegen. De eerste week kreeg ik een sportkeuring en dat was best zwaar, in ieder geval zwaarder dan ik had verwacht. Maar gelukkig was alles in orde! Wij trainen hier doordeweeks elke dag en hebben ook 2 tot 3 keer in de week krachttraining. Deze week spelen wij de eerste oefenwedstrijden met het team in Bilbao en vanaf 16 oktober begint de Spaanse competitie. Dit blog was bedoeld om mijn belevenissen richting Tokyo te delen. Helaas gaat dit niet door, dus is dit mijn laatste blog in de krant. Als u het leuk vindt om mij te volgen kan dit via de facebookpagina van de Dirk Kuyt Foundation of via mijzelf.'