Vloedlijn
Mit Ante, mit wies? Oh, bè jij 't Krij? Of ik al bij ekomme ben van die hette van veléje week? Nou, 't is in huis nog ammaer zusentwinteg grààie, hoe we òòk alle raeme en deure teuge mekander ôpezette. Hè? Bè je de deur iet uit ewéést? Waeterijs zitte éte, mit je petaenisse in een teil? Dat mos ààgelek, hè? Van 't naesjenaele hetteplan. Nou, dan hè je daer goed naer eluisterd hoor Krij! Wij iet. Waerom iet? Dat zel ik je zegge; wij benne naer strand ewéést want die jonge van onze Ààie was jaereg en dat vierde die op strand. Néén, hij kon òòk iet wéte dat 't zullek weer wier. Ik heb ezààd datte we kwamme, maer dasse dan mosse zurrege voor twie stoele en een paeresol an de zeakant. Affijn, wij op de fies naer de wurreft. Nog nooit zôveul fiesse ezien. Rije dik. D'r kon gien fies mear bij, of je mos 'm midde op 't pad zette. Maer dat mag iet, want dan krijg je op je faelie van zô'n fiesse-neerzet-kereltje. Hè? Nou Krij, dat doch ik persies 't zellefde: wat een ondankbaere hondebaen lijkt me dat! Affijn. Toe benne we uit âremoe maer weer naer de ôverkant egaen en onze fiesse neer gaen zette bij onze Klaeziene in de Taetstraet, en toe lôpes weer werom. Toe wiere we temet van onze sandaele eréje. Mààid, de stoep van de wurreft is teugewòòrdeg zeker fiessepad eworde. En hard belle datte we opzij mosse gaen! Je snapt zéker wel dat 't zweat in onze naed sting toe we ààndelijk bij de femilie an kwamme kakke. Maer ja, toe we ienmael zatte was 't nog lekker òòk mit dat zeabriesje en de emmertjies zeawaeter die de mààssies van die mààid van onze Annies ôver onze biene kwamme giete. Hè? Druk? Een mierehôôp was 't! En veral toe 't hôôg waeter wier. We hebbe d'r nog een hôpe werrek an ehààd want alles wat vóór ons lag an handoeke, badtasse, stoele, balleklappers en weet ik veul wavver rossooi. Dat zouw nat eworde wéze en weg edréve hebbe, as wij 't iet hôgerop ebrocht haddede. Jae, nes je zeg: mense van binnehéén wéte dat iet. Die zakke neer op 't earste de beste steetje wasse teugekomme. Wij Kattukkers wéte persies dat je an de ouwe vloedlijn mot gaen zitte en hoe laet 't hôôg word. Maer jae Krij, gae dat maer d'ris uitduie an Duisers of an mense uit Braebant of zô. We hebbe 't wel eperbeerd hoor, maer de measte waere veral kwaed dasse d'rlui spulle kwijt waere en dat ie op een hôôp neer elége waere. Wij zatte dat netuurlijk al grinnekend te bekijke. Spinnijdeg was 'r ien. Ze kwam op hôge pôte op ons of. Ik zeg: wees blij mevrouw datte we uw spulle eredded hebbe. En uw tas dicht edaen hebbe, want de maèèuwe ginge d'r al vandeur mit een pakje kaekies. Toe zé ze iet veul mear. Gien bedankje, niks. De vollegende keer blijf ik geweun zitte Krij!