Bokkesprong
Hallòò, mit wies? Bè jij 't Ant? Hoe is 't in 't ziekehuize of elôpe mit Klaeze, nae die bokkesprong toe ie hoorde dat hunnie bankje bij Aldegondae weer werom komt? Zwaer ekneusd? Gien gips? Jae, dat doch ik al, die enkel zag 'r uit as een ôlifantepôôt.
Maer affijn, ze zegge dat kneuze zearder doet as bréke. He? Ôh, daer mag ie paerecétemolle voor slikke en dat bien in de hòògte houwe. Nou mot ik in iene denke an vrouger, Ant. Toe hadde ik as klààn mààsje zijnde een paer ongelukkege pôte. Ik verzwikte ammaer me enkel. Dan zé me moeder as ik mekkend en krépel thuiskwam; Krijnaetje, Krijnaetje, is 't weer zô vort? Kom maer hierô. Effe wrijve mit pijlstaertôlie en dan is 't zô weer ôver! Dan kwam ze uit de skuur mit een ouwe vettege sjempot en daer zat 't in, die vijze reut. Màààid, we wiere dan allegaer strontmisselek, 't heale huis stonk dan tien pieke in de wind, of 'r twie kantjies rotte haering in de keuke estort was. Onze Zeeg riep dan altijd assie thuis kwam van skôôl: onze Krij heb zeker d'r pôôt weer verzwikt! En dan liet ie alle deure ôpe staen. Maer me moeder riep dan; bè je soms in de kerrek ebôre? Doe dicht die deure, ik stôôk iet voor de krààie! Iet zeike, gae zitte en éte! Maer gien mens hadde d'r dan nog trek mear in de wâreme prak. Laeter, toe ik ienmael iet mear de skuin of esléte ofdankertjies van onze Sijnies anhoufde, maer ààge skoene kreeg ook al waere ze op de bon, heb ik nooit mear last ehààd. Nes je zeg: teugewòòrdeg houve ze mekàers goed en skoene allang al iet mear an. Maer dat komt denk ik òòk omdat alles nae een partie maende finael naer de pulle is! Degeleke lere skoen zie je iet mear. Ze motte nouw sniekers hebbe! Sniekers Ant! Da's een âr woord voor badskoe of gimskoe. Asse sundes an komme stiefele op die dinge dan denk ik; wellekéé, wát een tuigaezje! En dúúr die krenge! Je ziet 't er echt iet an of! En een zweatkakke dat ze d'rin krijge! Ear we een hallef jaer vorder benne dan hange bij sommege de velle d'r bij. En zeker bij de jonges, want 't benne allegaer straetfoeballers. We léve wat dat betreft in een heale âre tijd, Ant. Vrouger waere we zuineg op ons goed. Jae je mos wel. As we een nieuwe jurrek krége dan wier ie op de groei enààid of ekocht. Mit een grôte oprijg d'rin, want as je dan uitskôôt in de hòògte dan kon de zôôm nog een endje naer de laegte. Dus; 't earste jaer liep je d'rin te verzuipe, 't jaer daerop zat ie werempel goed en 't jaer daernae ging de oprijg d'ruit. As ie dan nog meekon dan kreeg je jongere zus 'm 't jaer daernae weer. Hè? Jae, nes je zeg: bij de brouke was 't 'tzellefde riedeltje. En teuge de tijd dasse hôôg waeter haddede, dan wier ie of eknipt en jae hoor, dan hieuwe ze d'r een knap zeumerbroukje an ôver!