Kokende kerel
Ik moet eerlijk toegeven dat geduld niet een van mijn sterkste punten is. Regelmatig moet ik mezelf toespreken om 'nu tot 10 te tellen' of gewoon van de situatie weg te lopen. Dit laatste doe ik als manlief een heerlijk recept wil maken. Louis maakt deel uit van een selecte groep die zich 'de kokende kerels' noemt. Een paar keer per jaar komen zij bij elkaar, om onder leiding van een chef kok, heerlijke gerechten te maken. Dit gebeurt in een professionele keuken. In groepjes wordt een voor- hoofd- en nagerecht gemaakt. Eenmaal gereed worden deze gerechten, onder het genot van een bijpassende wijn, door de heren verorberd. Het zijn dan ook altijd heel gezellige avonden. En heel bijzonder: de gerechten lukken altijd. Dit komt wellicht omdat de aanwezige chef kok zijn leerlingen hier en daar wat tips en tricks vertelt. U begrijpt dat het geleerde ook thuis moet worden gemaakt. Een paar weken geleden hadden wij vrienden te eten en Louis wilde heel graag het dessert maken. 'Ik heb een overheerlijk recept met gekarameliseerde ananas, een lobbig geslagen slagroom aangevuld met een eigengemaakte crème brûlée', riep hij enthousiast. Ik dacht ok, leef je maar lekker uit. Maar voordat we alle ingrediënten in huis hadden, moest eerst ons keukengerei worden aangevuld. In een schitterende kookwinkel kocht Louis een professionele slagroomspuit, met voldoende slagroompatronen, alsook een brander. Een investering van bijna 100 euro, maar 'dat is altijd handig en ik haal het er dubbel en dwars uit', vertrouwde Louis mij toe. Op de dag dat we onze gasten een heerlijk diner zouden voorschotelen liet ik Louis weten dat ik eerst 'mijn ding in de keuken' ging doen. 'Dan heb jij alle tijd en gelegenheid om het dessert klaar te maken. Lopen we elkaar ook niet in de weg', vond ik. Ook Louis vond dit een goed plan. Alleen moest hij het recept nu alleen doen, zonder hulp van de professional. Al snel kwam uit de keuken de roep: 'Truus, waar ligt dat scherpe mes?' 'Gewoon in de la bij de andere messen,' antwoordde ik, en kon een zucht niet onderdrukken. 'O ja, gevonden', hoorde ik vanuit de keuken. Een half uur later hoorde ik veel gezucht en gesteun uit de keuken. 'Waarom blijft die vanillesaus nu zo dun'….. 'Truus hebben we ook maizena in huis'. Na nog even contact te hebben gehad met 'zijn leermeester' zag de crème brûlée met de ananas er heel goed uit. 'Geslaagd, in de koelkast en vanavond kan ik het dessert zo voorschotelen', riep Louis trots. Net nadat ik mijn complimenten had gegeven, schrokken we beide van een harde knal. Bij het schoonmaken van de slagroomspuit deed Louis iets niet helemaal goed. Onder grote druk knalde de spuit van de bus en kwam keihard tegen het plafond. Gelukkig bleef de lamp ongedeerd, maar moet de stukadoor binnenkort even langskomen om het gat in het plafond te repareren. Voor de rest hebben we genoten van een heerlijke avond. Alleen misten we nog een klein toefje slagroom bij het dessert.
Houdoe.