Katwijkse veteranen aan het woord
n 'Je gaat de betrekkelijkheid van dingen veel meer inzien'
Valkenburg n Nederland telt ruim 115.000 militaire veteranen. Deze bijzondere mensen met ieder een eigen verhaal worden jaarlijks, op de laatste zaterdag van juni, erkend en herdacht tijdens de nationale Veteranendag. In het opwerken naar Veteranendag op zaterdag 29 juni komen in deze rubriek de komende weken drie Katwijkse veteranen aan het woord, die gediend hebben in verschillende oorlogsgebieden. 'Opwerken' is de militaire term om klaar gestoomd te worden voor een uitzending naar een missiegebied. Het spits wordt afgebeten door Hen Seegers uit Valkenburg.
Door Leo Roosjen
Hen zit in de nadagen van zijn werk als beroepsmilitair. Hij is werkzaam binnen de medische dienst en is van de vloot. 'Ja, waar je ook gedetacheerd wordt binnen defensie, je bent en blijft van de vloot'.
Hij is al langer in dienst gebleven, omdat er nog geen vervanger voor hem was, maar het eind van zijn militaire loopbaan nadert. Hij is nu manager van een tweetal gezondheidscentra binnen defensie. 'Zet maar 'ziekenboegen' neer. Dat begrijpen de mensen beter.'
Kosovo & Afghanistan
Hen heeft deelgenomen aan twee heel verschillende missies: Kosovo en Afghanistan. Tijdens de veiligheids- en vredesmissie in Kosovo verbleef hij 'ver' van het front op een van de schepen voor de kust. Iedere keer zagen ze het vuurwerk van de Amerikaanse oorlogsschepen overkomen richting Kosovo, maar verder merkte hij weinig van het oorlogsgebeuren. In die tijd was er nog geen sprake van nazorg.
In Afghanistan ondersteunde hij het provinciaal reconstructieteam in het noorden van Afghanistan. Er werd gewerkt aan de opbouw van het land en er werd gestreden tegen de Taliban. Inlichtingenwerk (Intel) was een heel belangrijke taak. Verder was er de ondersteuning van de plaatselijke bevolking.
Hen maakte deel uit van een van de zes reconstructieteams, die naast de zorg voor de eigen troepen ook EHBO-functies verrichten voor de plaatselijke bevolking. Meestal slechts EHBO, want nazorg kon meestal niet gegarandeerd worden.
'Je liep bij die medische hulp tegen heel onverwachte dingen op. Een jongeman met een oogafwijking, veroorzaakt door kanker, die niet geopereerd mocht worden, omdat het plaatselijk geloof voorschrijft, dat je 'compleet' begraven moet worden. Dan heb je een oplossing voor zo'n jongen en kun je toch niets doen.'
Bij deze laatste missie was de nazorg wel geregeld. Vier tot vijf dagen met elkaar en dan naar Nederland. 'Of dat genoeg is? Dat weet je eigenlijk nooit. Bij de troep kun je nog vaak met elkaar napraten. Maar genezeriken werken meestal alleen. Ik ben wel veranderd door deze missies. Je gaat veel meer de betrekkelijkheid van dingen inzien'. Die verandering wordt door zijn vrouw beaamd.
Veteranendag
'Tja, de veteranendagen worden voor mij steeds belangrijker. Eerst niet, maar nu wel. Zou het de leeftijd zijn of gaat het er om meer gehoord te willen worden. Veel veteranen zijn nog maar 24-25 jaar. Ze hebben nog een heel leven voor zich en moeten soms dealen met traumatische ervaringen uit het missiegebied.'
'De Veteranendag matcht niet goed. De oude veteranen uit de Tweede Wereldoorlog en die jonge van 25 jaar; een wereld van verschil. En of dat wel te matchen valt met 4 en 5 mei?'
De missies doe je voor de mensen daar om ze te laten leven in vrede
Hen is daar duidelijk nog niet uit. 'Veteranendag moet misschien ook nog wel groeien. De loyaliteit naar elkaar, ondanks alle verschillen in missies, maar ook de loyaliteit van de niet-veteranen naar de veteranen toe.'
We nemen afscheid van elkaar, maar dan voegt Hen me op de valreep nog iets toe: 'De missies doe je voor de mensen daar. We hoeven ze niet te bevrijden, we moeten ze wel de mogelijkheid geven om ze te laten léven in vrede en in een stabiel land. Daar doe je het voor'.
