Twee virtuozen in ongewoon concert
Cultuur n We weten het: Rijnsburg Klassiek, al 17 jaar hét klassieke concertpodium van het bloemendorp, weet altijd weer te verrassen met prachtige concerten. Maar zaterdagavond jongstleden was het wel zéér bijzonder door de zeldzame combinatie van harp en trombone en het bijzondere programma: 'Betoverende klanken uit verschillende werelden'.
Door: Adri van Beelen
Rijnsburg Klassiek had niet zomaar een harpiste en trombonist binnengehaald, maar harpiste Anneleen Schuitemaker (1992) uit Katwijk en trombonist Jeffrey Kant (1992), twee virtuozen op hun instrument. Het duo, in het echt ook een stel, had een prachtig programma samengesteld met onder meer Russische liederen van Glinka, die in de instrumentatie van harp en trombone die typische Russische melancholie tentoonspreidden. Dat gold ook voor de English Folksongs van de Brit Ralph Vaughan Williams, maar dan natuurlijk typisch Engels. Verder het ontroerende Hebreeuwse Hamabdil van Bantock. Jiddische lyriek op haar best.
Schuitemaker is de gedroomde harpiste. Niet voor niets speelt ze regelmatig bij Nederlandse en Duitse toporkesten, zoals het Koninklijk Concertgebouworkest en Staatskapelle Berlin. Ze haalt alles uit dit instrument, tot en met Spaanse gitaarmuziek, zoals in Baroque Flamenco van de Amerikaanse componist Deborah Henson-Conant. Een waar spektakel, compleet met gitaar-getokkel en slagwerk op de harp zelf. Schuitemaker weet een sublieme techniek te paren aan een groot gevoel voor muzikaliteit. Verder is haar dynamiek schitterend, betoverend bijna. Hetzelfde geldt voor Jeffrey Kant die zich bijna vereenzelvigt met zijn instrument. Zo hoor je de trombone niet vaak. Alles met veel subtiliteit, waardoor het instrument zowel de stoerheid van een trompet als de lieve zachtheid van een saxofoon weet op te roepen. Als een echte jazz-trombonist toverde Kant de klanken van Bernsteins Eligy for Mippy II, dat de componist ooit voor zijn hond Mippy schreef.
Het duo eindigde met het hartroerende Oblivion van de Argentijns tangomaestro Piazzolla. Daarbij vormde de harp een mooi tegenwicht voor de trombone met de hoofdmelodie. Het is spijtig dat er zo weinig muziek is voor deze unieke combinatie bestaat. Gelukkig zijn er transcripties en bewerkingen van stukken, zoals die voor cello en piano.
Dat Anneleen Schuitemaker haar eerste schreden op het muzikale pad had gezet in de Katwijkse Muziekschool maakte het extra schrijnend dat er juist in de week voorafgaand aan het concert gemeentelijke plannen bekend waren geworden om dit instituut weg te bezuinigen. Ze hield dan ook een vurig pleidooi voor behoud van de school. En dat mocht uiteraard op bijval van het publiek rekenen.
Dat Rijnsburg Klassiek nog maar heel lang mag blijven bestaan. Ik kijk nu alweer uit naar het volgende concert op 3 augustus. | Foto: pr.