Badminton in blacklight
Sport n Badmintonclub de Valken organiseerde onlangs een avond badmintonnen in blacklight voor zijn leden.
Dit was mogelijk gemaakt door het Rabowensenfonds. Door het bedrag wat de club ontving konden alle materialen aangeschaft worden. Banen werden afgeplakt met reflecterende tape, de netten waren met reflecterend touw gemarkeerd en de blacklight verlichting in alle hoeken van de zaal neergezet. En uiteraard waren er reflecterende shuttles aanwezig.
Bij de jeugdgroep was het een grote drukte. Alle leden waren aanwezig, waardoor er beurtelings een paar kinderen even op de bank moesten zitten. Helemaal niet erg, zo konden ze mooie filmpjes maken met hun telefoon. Na 20.00 uur waren de senioren aan de beurt. Er werden 5 wedstrijden van 15 minuten gespeeld. Ook hierbij was het enthousiasme groot. De clubshirts zijn wit en reflecteerde goed. Echter hadden enkele leden bewust een donker shirt aangetrokken, om juist niet gezien te worden. Dit maakte het extra moeilijk om tegen te spelen. Er is veel gelachen en sportief gespeeld.
Het was een geslaagde avond, die zeker nog een keer herhaald zal worden. Wilt u meer weten over badmintonclub De Valken; kijk dan op de website: www.bcdevalken.nl.
Zorgen over de toekomst van het pontje
Maar niet bij iedereen
Uitkomst n Voor velen is de komst van de nieuwe Joop van der Reijden fiets- en voetgangersbrug bij 't Duyfrak die Valkenburg met Oegstgeest verbindt een uitkomst.
Door Piet van Kampen
Gelijktijdig maken anderen zich zorgen over de toekomst van het pontje. Met name Jan Bakker, voorzitter van de stichting Het Pontje van Valkenburg en Harry Prins, de man die met veel plezier de klanten dagelijks 'overzet'. Jan Bakker is daarentegen optimistisch.
Varend erfgoed
Het pontje dat, zo blijkt uit de documentatie al in 1619 de fietsers en voetgangers tussen Valkenburg naar Rijnsburg heen en weer vaart, hoort bij het dorp.
Het is een icoon en noem het met enige fantasie 'een varend erfgoed'. Iets dat gekoesterd dient te worden. Maar donkere wolken pakken zich samen boven het voortbestaan. Hoeveel vaste klanten zullen afhaken en de nieuwe route voor de oversteek kiezen? Daar valt momenteel nog geen zinnig woord over te zeggen.
Wethouder Rien Nagtegaal die tijdens de officiële opening van de Joop van der Reijdenbrug zijn waardering over de mensen en het werk van het pontje uitsprak, herhaalde de afspraak om na een jaar de zaken te evalueren. Vooralsnog een schrale troost die de zorgen van Prins en zijn collega Peter van Haaren echter nog niet wegnemen. Zullen er nog ca. 45.000 mensen per jaar de traditionele oversteek met het pontje maken? Vaste klanten uit Rijnsburg en Valkenburg en uit de regio, maar ook toeristen. Een vraag die pas later zal kunnen worden beantwoord.
Onderzoek
Bakker heeft enkele jaren geleden een onderzoek gedaan. 'Het blijft voor de meeste mensen toch de kortste route. Voor velen heeft het ook een bepaalde emotie', is zijn ervaring. De voorzitter van de stichting licht toe: 'Wij zien ons als een uitvoerend orgaan van de gemeente. Op de doordeweekse dagen wordt het pontje bemand door de mensen van de Mare Groep in dienst van de gemeente. En op zondag bemannen onze vrijwilligers van de stichting het pontje. We zullen in de toekomst nieuwe afspraken met de gemeente gaan maken. Die zijn afhankelijk van de evaluatie.' Bakker verwacht dat het gaat lukken.
Harry Prins leeft met het moment: 'De klap komt bij mij hard aan', is zijn eerste reactie niet wetend wat de toekomst voor hem zal brengen. 'Ik doe dit werk met plezier en ken heel veel vaste klanten. Mensen die naar hun werk gaan en ook schoolkinderen.' Ondanks dat hij even in mineurstemming is heeft hij toch een leuke anekdote in huis. 'In het seizoen komen er ook buitenlandse toeristen. Er kwam ook een keer een Chinese mevrouw om over gezet te worden. Ik vroeg toen aan haar: 'Komt u uit China?' en toen lachte zij. 'Nee, ik werk hier bij een Chinees restaurant', vertelt Harry lachend.
Zal Harry over een jaar nog kunnen lachen? Voor hem, de stichting met haar vrijwilligers en veel vaste klanten is het te hopen dat 'het varend erfgoed' in de vaart blijft.