Vanwege de onthulling van het kunstwerk van Joop van Egmond, deze week de herplaatsing van de column uit juni 2018.
Bloei 3
Wat moet je zeggen tegen een dierbare, waartegen je eigenlijk nog zoveel wilt zeggen, en weet dat hij het niet meer kan horen. Dat is toch bizar? Zo onwerkelijk! Hoe anders ziet de wereld er nu uit in vergelijking met enkele maanden geleden. Tijdens de beslissing dat jouw kunstwerk werd gekozen om de rotonde te sieren op de Noordwijkerweg. Het was het kunstwerk met de mooie naam ´Bloei´ dat precies op die plaats zou passen. Net als ´de kus´ bij de rotonde Voorhout. Hoe anders is het nu in vergelijking met nog maar enkele weken geleden toen je je hard maakte voor de straatnaamgeving van Dr. Van der Laan. We stelden vast dat we de mensen die veel voor Rijnsburg hadden betekend niet mochten vergeten. Dr. Van der Laan was er een, net als Simon Leenheer, van onschatbare waarde voor de geschiedenis van Rijnsburg. Als je ergens indook, deed je dat met hart en ziel. Met volle overgave, met passie. Je rustte niet voordat je had laten weten hoe je erover dacht. Vooral de schoonheid van Rijnsburg lag je na aan het hart. De bomen, de Vliet, de natuur, de monumenten, het behoud van ons dorp. Je was het geweten van Rijnsburg. Vooral het esthetische gedeelte vond je belangrijk. Hoe we met mensen, relaties en gebouwen moesten omgaan. Wat heb jij vele levens in je omgeving, maar vooral ook in Rijnsburg, Katwijk en de wereld, kleur gegeven. Met je ontwerpen, je schilderijen, beeldhouwwerken, sculptures, gouaches, etsen en houtskool- en potloodtekeningen. Maar ook met je kijk op de wereld. Een wereld die voor jou al groot was vanwege je interesse, maar die nog groter werd door je kinderen. Zij verrijkten je leven. Zij lieten je landen en mensen zien, die je wereld nog adembenemender maakten. Wat was je gezegend met talenten. Maar wat was je ook gezegend met je vrouw El. Ze wist precies wat je nodig had, ze liet je vrij en toch was ze er altijd. Zij was je maatje, jouw stabiele basis van waaruit je je talenten tot bloei kon laten komen. En wat hielden en genoten jullie van mooie muziek. Ook van de laatste Rijnsburg Klassiek, waarvan jullie vaste bezoeker waren, zou je hebben genoten. Maar toen was het kwaad reeds geschied. Voor het publiek, met jouw ongeluk in mijn achterhoofd en kijkend naar en denkend aan de familie van die mensen, waarvan we de naasten de afgelopen maanden en weken moesten loslaten, kon ik niet anders dan de wens uitspreken vooral zuinig te zijn op elkaar en onszelf. Want wat hebben we elkaar nodig en wat kunnen we elkaar moeilijk missen.
Lieve Joop, wat heb je ons veel nagelaten. Nu je sculpture op de rotonde is geplaatst, sta je daar, net als op zoveel andere plaatsen, in volle bloei.
Dag Joop. Dank je wel dat je er was.