Way of life
Wij zijn er druk mee bezig: het scheiden van ons afval. Nu is dat in een appartement wellicht makkelijker te doen, omdat we geen tuin (afval) hebben. Maar ik heb me er over verbaasd hoeveel plastic wij samen verbruiken. Ook het groente en fruit afval loopt best op. In onze rommelkamer, tegenover de keuken, heb ik een extra afvalbak geplaatst en doe daar het plastic, blik en drinkpakken in. Ook staat daar het kratje voor de lege flessen, doos met oud papier én in een hoek de zak met kleding-textiel die we regelmatig afgeven bij Werkgroep de Ruyter. Bij de gemeentewerf heeft Louis het GFT emmertje met de speciaal afbreekbare zakken opgehaald. Deze staat nu op het balkon. Zo door de dag heen maak ik heel wat meters door ons appartement om ons huisvuil in de juiste zak, doos of emmer te deponeren. Opvallend is dat het lang duurt voordat ik de pedaalemmer in het keukenkastje met het restafval vol is en moet legen. Hieruit blijkt dus dat als je goed aan het afval scheiden bent, het restafval het minst is. Het verwerken van restafval is voor de gemeente het duurst. Dus hoe minder restafval we aanbieden, hoe lager de kosten van het verwerken hiervan zijn. Nu wij zo bezig zijn met ons afval, kijk ik met heel andere ogen naar de producten die wij gebruiken. Wat zit er veel in het plastic. Ga maar eens boodschappen doen in een willekeurige supermarkt. Een paprika, aubergine, de plastic laagjes tussen de vleeswaren. Ook al wil je minderen met plastic. Maar dat is gewoon heel moeilijk.
Tijdens het boodschappen doen gebruik ik sinds kort een aantal aparte stoffen zakjes (a la de bekende waszakjes voor lingerie) om daar bijvoorbeeld los fruit en groente in te doen. Deze zakjes heb ik overigens bij de supermarkt gekocht. Ook ben ik onlangs voor het eerst met schone lege plastic bakjes naar de markt gegaan en gevraagd aan de koopman om daar mijn humus en olijven in te doen. 'Is dat niet raar', vroeg ik hem. 'Nee hoor mevrouw, dat gebeurt al heel vaak. Vooral op markten in steden waar we staan. Maar we zien ook dat consumenten dit in kleinere dorpen. Dit doen'. Het gewicht van het bakje (26 gram) werd dan ook netjes van het gewicht van de humus afgehaald.
Het scheiden van glas en papier doen we al heel wat jaren. Voor heel veel mensen is dit de normaalste zaak van de wereld. Nu nog ons andere afval. Scheiden van afval is een andere manier van denken. Bewust worden van wat je koopt en gebruikt. Want alles wat je niet gebruikt, hoef je ook niet te scheiden. Zullen we met elkaar de uitdaging aangaan? Want ook de volgende generatie wil een mooie toekomst op onze aarde.
Houdoe.