Eerste plaats Kitakyushu-cup
Arie Twigt is een 18-jarige rolstoelbasketbalspeler uit Katwijk en woont op Papendal. Op het sportcomplex van Papendal traint Arie wekelijks met het Nederlands Team en in het weekend speelt de basketballer wedstrijden voor Only Friends uit Amsterdam. In deze blogpost vertelt Arie over zijn avonturen op Papendal en daarbuiten! Zijn belevingen schrijft hij op voor de Dirk Kuyt Foundation, zij ondersteunen hem in zijn weg naar de Paralympische Spelen in 2020.
'Hallo allemaal! Afgelopen week ben ik terug gekomen uit Japan. Ik heb daar (net als vorig jaar) samen met een jonge selectie van het Nederlands herenteam meegespeeld met de Kitakyushu-cup. Dit is een toernooi waar jonge spelers de kans krijgen om zich te laten zien, van de 12 spelers mogen er maar drie boven de 23 jaar zijn, ons gemiddelde was 20,3. Wij waren dan ook het jongste team.
Het leuke van dat toernooi is dat je niet alleen wedstrijden speelt, maar ook een clinic geeft op een basisschool, dus gingen wij woensdagochtend naar een Japanse school. De mensen daar waren heel vriendelijk en wij voelden ons gelijk welkom. Toen wij binnen kwamen speelden de kinderen het Nederlandse volkslied op een blokfluit, dit was best bijzonder. Daarna hebben wij een clinic gegeven, wij zagen aan de kinderen dat zij het heel leuk vonden, maar eerlijk gezegd vonden wij het ook leuk om te doen! Het was mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen waren en hoe goed alles was georganiseerd. Na de clinic zijn wij met de taxi naar de sporthal gegaan en hebben wij getraind, want de volgende dag hadden wij een oefenwedstrijd tegen Kanto (Japanse club). Deze wedstrijd hebben wij met 1 punt verschil gewonnen.
Vrijdag startte de Kitakyushu-cup, de eerste wedstrijd speelden wij tegen Thailand en eerlijk gezegd wisten wij niet wat wij konden verwachten. Deze wedstrijd hebben wij goed gespeeld en ruim gewonnen. Zaterdag speelden wij tegen Japan, dit is een heel snel team. Deze wedstrijd ging niet zo makkelijk, maar wisten wij toch te winnen. De laatste dag speelden wij de eerste wedstrijd tegen Canada, dit ging niet goed, wij zaten niet lekker in de wedstrijd en waren niet scherp genoeg, daardoor hebben wij verloren. Gelukkig hadden wij de eerste twee wedstrijden wel gewonnen, dus gingen wij toch door naar de finale! Wij kregen een revanche tegen Canada. Wat een wedstrijd was dat… tijdens de rust stonden we 9-21 achter, daarna werd het zelfs 9-28. Dit ging echt niet goed, maar gelukkig konden wij ons nog op tijd herpakken en kwamen wij terug met een 21-0 run, dus stond het 30-28. Dus zo zie je maar, geef nooit op! Wij hebben de wedstrijd gewonnen met 39-32, dus zijn wij eerste geworden!'