Blêre
Jaeh, hallòò mit wies? Bè jij 't Ant? Wat bè je an 't doen dan? De keukekassies uitmiste? Mààid dat heb ik verléje week toevalleg òòk edaen. Je wul iet wéte wat daer elleke kear weer uit komt zette. Een vulleszak vol!
Ik was 't ààgelek nog iet van plan maer onze Mar kwam vraege of ik d'r springvorrem soms nog in huis haddede want die kon ze nurreges vinne. Ik zeg teuge d'r 'wannear hè je die vorrem hier mee nae toe enôme dan?' Nou Ant, dat was dus mit de kerst, temet een jaer eléén! Toe wó ik 't wéte òòk! Ik zeg 'mààid, ik gae drek effe op me knien zitte om in 't onderste kasje kijke'. En jae hoor, daer sting-ie, healeger achteran netuurlijk tusse de âre zooi die ik ààgelek iet mear gebruik, maer nog iet wul wegdoen, voor je weet 't maer nooit! Twie brôôdròòsters, een ouwe mikser, een sjupan en hôpe tupperwààr Ant! Ik ken zellef wel een demestraesie gaen houwe, zôveul! Mit deksels en al! Hè? Wier jij òòk op elleke tupperwààr partie uit enôdegd? Ik òòk. Breng 't toch een kear naer de twiedehans winkel, moe, zé onze Mar toe en daer hesse gelijk in want ik doe d'r niks mear mit.
Maer affijn Ant, ze mos een peperneutetaert gaen bakke. Hè? Heb jij dat nouw òòk? Ik heb òòk healeger gien zin mear in de sundereklaes. Jae, tuurlijk viere we 't nog wel, maer de leste drie jaer is de leut d'r voor mijn een beetje vanof egaen mit dat gezeikstrààl mit die Piete die iet mear zwart magge wéze. We laete ons alles maer zegge en oplegge òòk! Zwarte Piet mag van mijn geweun zwart blijve hoor. De kindere van deuze tijd snappe toch òòk iet wat een roetveegpiet is? Ze denke hôôguit dat die Piet z'n ààge dan iet goed ewasse heb. En al die blêrende voor- en teugestanders maer praete en prosse ôver hoe ze er dan wel uit motte of magge gaen zien. Hoe ouwt is dat dan? Jae Ant, Ik kè me d'r zô kwaed om maeke maer da's weer slecht voor me bloedruk.
Maer jae, nouw effe wat ârs; hè je ehòòrd dat dat enge, veuls te smalle fiessepààdje mit die hôge kantjies op de noordkant van de wurreft an epakt gaet worde? Ik ré daer onderlest op me dooie akkertje, komt 'r in iene zô'n sliert reesfiessers me inhaele. Dan zit ik me aesem in te houwe, nes so lang tot ze verbij benne. En nét as je denkt 'hèhè', dan komme d'r nog een paer achteran skijte mit 'n nòòdgang. Daer skrok ik toe òòk weer van, mààid ik zat te bibbere as een juffershondje, ik kon nog nét an me stier rechthouwe. Maer 't kind wat voor me fieste iet, die viel lillek op dek. Je ken mekaer daer echt iet passére. Hè? Nèèn Ant, ik wul niemand de skuld géve. Echt iet! Dus as de gemiente nou effe as de sôdemieter begint mit de grôte straetemaeker op zea sjóó, dan is iederien ehollepe.