Zwaenedonsje

Hallòò mit wies? Oh bè jij 't Ant? Hè? Wat of ik an 't doen ben? Nou. Wat denk je? An de skôônmaek netuurlek! Jij òòk?

Wat hè jij al edaen dan? De vliering, de slaepkaemers en de òverlòòp al? Dan ben je veul vorder as ik! Maer jae 't is ààgelek me ààge skuld dat ik niks op eskôte ben. Hoe dat zô kwam? Onze Gijsberthaes hadde an ebooie om me te hellepe mit de zwaere dinge te verskuive en toe benne we blijve stéke achter de skuiffies van de voorzolder. Halleverweegs kwamme we dôze mit auwe fôtôbouke teuge uit 't jaer nul. Onze Gijsberthae is een nieuwskierege Aegt en die hadde zô'n dôôs ôpe emaekt om te kijke wat of 'r inzat. Nes je zeg Ant: toe benne we de vaedouke en de dwààle strael vergéte en hebbe we ons rot zitte lache om die vergeelde kiekies. Ik wis iet dat ik zôveul fôtôôs hadde van de kindere: as bébies, en allegaer in 't zellefde kreng van een kappewaege, zellefs de twieling hààd 'r saeme in elége! Dat ding was onverslijtbaer! Je was allang blij dat je een kinderwaege haddede, daer iet van, maer ik weet nog goed dat de ôverbuvrauw volleges de leste môde, zô'n deftege hôge Engelse kinderwaege haddede. Donkerblààuw mit witte bieze en grôte wiele mit glimmende spatborretjies. En dan die haegelwitte zwaenedons die 'r as dekje bôveop lag, daer kon ik enkeld maer van dròme. Jae, nes je zeg: àreg besmettelek, want dat zwaenedonsje wààide d'r een kear vanof en de skilleboer was net ewéést… Precies Ant, je rààit 't: midden in de vorse paerdevijge. Dat donsje heb ik sintdien iet mear ezien. Maer affijn, nou neme ze voor ellek kind een âre waege en zô goekòòp benne die dinge toch iet. We hebbe zitte giere op de zolder: kindere achter op de plaes in de snaèèw, in zellef ebreje badpakkies en broukies op strand, in de Frieze Wàài, in 't Panbos, blaekere op 't stille strand, mit s'n alle op de trap van 't raedhuize bij trouwerije van me broers en zusters, me ôpoe en me ôbae van moeders kant en gae zô maer deur. Bij elleke bladzij mos ik uit gaen zitte duie wie, wie was, en mit wie die etrouwd was en waer ze eweund hebbe en of ze nouw nog in léve waere. Nouw, je begrijpt wel; dat heb ure eduurd! Gijs kwam mit z'n koppes deur 't trapgat kijke wat 'r an de hand was en waer ik bleef, want de aerepels mosse op. Hij was een beetje saggerijneg want ze hebbe d'rlui beursbank bij Sevoy weg ehaeld en d'r een âr neer ezetted. Hij ken 'r echt iet fesoendelek op zitte… Hè? Oh, dat wis je al van Klaeze netuurlek! Ik doch bij me ààge: sallepatters, wat een gemekker om een bank, en jae, dan ben ik een eigewijze draekstien, dan wul ik dat mit ààge òge zien en zellef uitperbére. Nou. Ik geef iet gauw toe dat weet je, maer ze hebbe gelijk. Langer as vijf menuite houw je 't iet vol.