Georganiseerde chaos
Het sinterklaasfeest is weer achter de rug en we maken ons op voor de komende feestdagen. Hoewel Louis en ik alweer een week terug zijn van een bijzondere rondreis door Vietnam, Laos en Cambodja, ben ik nog niet helemaal geacclimatiseerd. Mijn lichaam en hoofd hebben nog geen zin in de feestelijkheden van december. De vele indrukken van de verschillende landen, het reizen en de warme temperatuur van ruim dertig graden alsook het zes uur tijdverschil, zorgen ervoor dat ik nog in een soort vakantieroes verkeer. In mijn hoofd zie ik de drukke straten van steden als Phnom Penh, Hanoi en Saigon. Het straatbeeld wordt hier gesierd door honderden toeterende brommers. Om als voetganger de straat in deze Zuidoost-Aziatische steden over te steken is een excursie op zich. Er lijkt, nee, er komt namelijk geen eind aan de stroom van brommers, het meest populaire vervoermiddel in deze landen. Het gaat maar door……Veelal met z'n tweeën, maar ook drie, vier of vijf personen op een brommer is zeker geen uitzondering. Visualiseer dit maar eens: vader aan het stuur met voor zich een klein kind van een jaar of vier, achter hem zit moeder de vrouw met een kleiner kind voor zich. En nummer vijf van het gezin zit achterop, of op de rug van moeder. Afhankelijk van de leeftijd van het kind. Maar ook allerlei goederen worden op de brommers vervoerd. Je kan het zo gek niet bedenken, alles gaat mee. Van kleding, fruit, groente en zelfs vlees. Omhoog gestapeld, of in de breedte. Ik heb zelfs een gevild varken achterop de brommer gezien, geklemd onder de elastieken snelbinders…Ondanks de ontzettende drukte op straat hebben we geen aanrijding gezien. Verkeersregels hebben we niet kunnen ontdekken. Wel staat er af en toe een stoplicht in een straat. Iedereen heeft eigenlijk voorrang. Het recht van de brutaalste zegeviert. Na een paar dagen wordt het oversteken voor ons toch iets eenvoudiger. We raken er aan gewend. Gewoon de straat oplopen en dan merk je dat de brommers afremmen, blijven toeteren, manoeuvreren naar links of naar rechts en als een kronkelende rivier nemen ze de straat tot zich. Zigzaggend bereiken we de andere kant van de straat en merken op dat iedereen toch met elkaar rekening houdt. Niemand steekt zijn of haar middelvinger op. Deze voor ons chaotische taferelen in het straatbeeld zorgen er juist voor dat het verkeer blijft rijden. Hier blijkt de chaos juist structuur te geven. Men respecteert elkaar, want iedereen heeft te maken met de enorme drukte en allen willen hun doel bereiken. Als je de vaart er maar inhoudt…. Opeens moet ik denken aan de discussie: wel of geen stoplicht bij een oversteekplaats bij de kruising Oegstgeesterweg-Tramstraat. Daar waren de meningen over verdeeld. Veiligheid voor alles. Hoe anders is het aan de andere kant van de wereld.
Houdoe.