Elf jarige Maarten racet met bestuurbare wagens
n 'Ooit wil ik wereldkampioen worden'
snel n De jeugdige Maarten Wouters (11) racet met zijn radiografisch bestuurbare wagen tegen volwassenen. Begin augustus won hij de Tamiya Cup in Duitsland, een van de meest prestigieuze wedstrijden van Europa.
Door Geerlof de Mooij
'Wie het beste is van ons tweeën?', herhaalt vader Joost de vraag. Hij kijkt naar zijn zoon Maarten. Die schiet in de lach. Hij moet zelf ook lachen. 'Ik denk dat hij al beter is dan ik. Het is close, maar ik denk dat het al zover is.'
'We kunnen het nu uitproberen', zegt Maarten lachend, wijzend naar zijn laptop. Het beeld toont een simulatie van een racebaan. Met de controller in zijn linkerhand laat hij het kleine autootje op het scherm over de baan schieten.
Zijn vader slaat het aanbod af. Een andere keer misschien, zegt hij. 'We doen het wel eens, hoor. Op de simulator. Dan proberen we elkaars tijden te verbeteren.' Lachend: 'Maar het duurt steeds langer om die tijd scherper te stellen.'
Jong geleerd
Maarten kreeg op zijn vierde een bestuurbare wagen van zijn vader. Hij was meteen verkocht. Nu racet hij op banen in heel Nederland, en ook in Duitsland, tegen mannen die vaak veel ouder zijn dan hij. 'Hij racet vooral tegen volwassenen', zegt zijn vader, die zelf ook meedoet aan wedstrijden. 'En hij verslaat ze ook.'
Maarten traint met een simulator, zodat zijn wagen heel blijft voor de wedstrijden. Hij rijdt tien races per jaar, waarvan een in Duitsland – de wedstrijd die hij nu dus gewonnen heeft. Het is zijn droom om ooit wereldkampioen te worden, zegt hij. Zelfbewust: 'Maar zo goed ben ik voorlopig nog niet.'
Terwijl Maarten over zijn sport vertelt, gaat hij steeds sneller praten, alsof hij aan een race bezig is. In 2012, zegt hij, werd het WK voor radiografisch bestuurbare wagens in Heemstede gehouden - op zijn thuisbaan. 'Toen is een Nederlander wereldkampioen geworden.' Vol bewondering: 'Jilles Groskamp.'
Zijn vader, al even enthousiast: 'We zijn toen met zijn tweetjes gaan kijken. We wilden eigenlijk alleen de kwalificaties zien, maar het was zó spannend... We zijn 's middags teruggegaan om de finales te kijken.'
100 km per uur
Maarten laat een filmpje zien van het WK. Te zien is hoe een 'pack' van twintig autootjes met honderd per uur over een circuit ter grootte van een half voetbalveld razen. Hij kijkt naar zijn vader. 'Pap, mij lijkt het echt leuk om daaraan mee te doen.'
Zijn vader knikt. 'Als het weer in Nederland is, kunnen we misschien meedoen.' Dan lachend: 'Maar dan gaat het alleen om het meedoen. Tenminste...' Hij kijkt naar zijn zoon'...voor mij dan.'
Hij vertelt trots dat Maarten sinds zijn overwinning op de Duitse Wikipedia staat. 'Als je dan naar de uitslagen van tien jaar geleden kijkt...', zegt hij. 'Daar staan namen tussen die nu wereldtop zijn. Een leuk lijstje om in te staan.'
n Weer thuis na een mooi Kamp Oekraïne
Maandagmorgen n 30 juli brandde er al vroeg licht in huizen in Rijnsburg, Oegstgeest, Katwijk, Rouveen, Staphorst en Sassenheim.
De deelnemers aan Kamp Oekraïne 2018 van Stichting Oekroe gingen eindelijk op reis naar Oekraïne, om zo'n 180 kinderen en hun leiding, een onvergetelijke vakantie in de Karpaten te bezorgen. Kinderen met heel verschillende 'thuis' omstandigheden. De meeste kwamen uit kansarme gezinnen of uit weeshuizen. Maar voor allemaal geldt, trouwens ook voor de Nederlandse en Oekraïense leiding, dat ze niet zonder de Liefde van de Here God kunnen. Het hoofddoel van de kinder- en tienerkampen is dan ook hen dichter bij de Here God te brengen.
dagen zijn gevuld
Het onthaal in de kampen is altijd weer een feest met nieuwe verrassingen. Op de drie kamp locaties die 10 en 70 km van elkaar verwijderd zijn, hebben de kinderen en de leiding een heerlijke tijd gehad. Na even de kat uit de boom gekeken te hebben, ontstond er al snel een vertrouwensband tussen kinderen en leiding. De dagen zijn behoorlijk gevuld. De leiding, Nederlands en Oekraïens, komt 's morgens vroeg bij elkaar voor een korte overdenking en gebed voor de dag. Dan wordt er ontbeten. Vaak met pap en met een broodje kaas of worst. Daarna gaan de kinderen in groepjes uit een en heeft men Bijbelstudie, met heel praktische onderwerpen. Daarna knutselwerkjes, eten en 's middags even rusten. Dan sport en spel en na het avondeten nog een gezamenlijke bijeenkomst met o.a. vrolijke en serieuze sketches.
Uiteraard is er tussendoor genoeg tijd om te chillen en een balletje te trappen. In de gesprekken die je via tolken met de kinderen hebt, hoor je vaak van schrijnende thuissituaties. Alcoholisme, kinderen waarvan vader of moeder er vandoor is, mishandeling enz. De tranen springen je daarbij soms in de ogen. Want zij moeten weer terug naar huis! Er is uiteraard nazorg. De Oekraïense leiding, die allen christen zijn, houden contact met de kinderen via jeugdclubs en huisbezoeken.
De laatste donderdag in de kampen is altijd heel bijzonder. Dan krijgen de kinderen allen veel cadeautjes die door onze sponsors zijn verstrekt. Dit jaar kregen de kinderen een gevuld toilettasje, verzorgd door de kinderen van de Oranje Nassauschool in Rijnsburg. Na een ontspannen weekend, werd maandagmorgen vroeg de terugreis aanvaard. Na een overnachting in Zuid Duitsland was het team omstreeks 19.30 uur weer thuis.
Meer informatie hierover: Stichting Oekroe, Christinalaan 15, 2231 ZP Rijnsburg, info@oekroe.nl.