Voor elkaar
Het is heerlijk om vanaf een afstandje rustig naar mensen te kijken. Hoe ze doen en hoe ze met elkaar omgaan. Daar is zoveel van af te leiden en te leren.
Na vele omzwervingen is hij terecht gekomen in een kleine, niet toeristische badplaats. Een dorpje met amper een paar honderd inwoners, een rustig hotel met een prachtige tuin, strand en zee.
De ontbijtruimte is een gezellige overkapte ruimte, eigenlijk in de open lucht. Het is er nooit koud en sneeuw is er nog nooit gevallen. En als het waait, is het warme wind. Hij geniet net van zijn kopje verse koffie en zijn bord met super vers fruit, als twee oudere mensen de ruimte binnen komen.
Dat het langzaam gaat, maakt ze niet uit. De vrouw loopt voorop, ze leunt op een stok en de man loopt er rustig achter aan. Een ouder echtpaar, redelijk aan de te zware kant. De kleding en zijzelf zijn redelijk onder de indruk van de warmte. De man is fors en de vrouw nog iets forser, terwijl alle vrouwelijke vormen haar lichaam hebben verlaten.
De nieuwsgierigheid van de man is gewekt. Hij kijkt peinzend, het stel is zeker tussen de 75 en 80 jaar, wat zoeken ze juist op die plek?
Toch heeft het paar iets intrigerends. Een bepaalde intimiteit, een verbondenheid, iets moois. Hij legt zijn brillenkoker en sleutel op een tafeltje dat vrij is en langzaam lopen ze langs de gerechten. Terwijl zij opschept, houdt hij het deksel vast en als ze eenmaal zitten, haalt hij de sapjes. Het is vertederend. Ze hebben geen mobieltjes, praten met elkaar en het is duidelijk dat ze schik hebben. Zeker met een groep, denkt hij, ze zullen straks wel op het terras gaan zitten of bij hun kamer.
Als hij zich aan het strand heeft geïnstalleerd, een frisse duik genomen en ingesmeerd, ziet hij het echtpaar naderen. De vrouw in een wijde strandjurk en hij in shirt en korte broek. Ze zoeken strandbedden onder de parasol, leggen de handdoeken neer en smeren elkaar in. En of dat nog niet genoeg is lopen ze in niet al te modieuze badkleding samen de zee in. Ze genieten, ze spatten een beetje naar elkaar en hij houdt haar goed in het oog. Het duurt een hele tijd voordat ze terugkomen en het paar zich met een boek en consumptie zetelt. Als ze even zitten, zorgt de man dat hij met ze in gesprek komt. 'Geniet u ook zo van deze plek?' vraagt hij in keurig Engels. 'Ja', antwoordt de man. 'Het is een prachtige plaats?' Hij kan niet anders dan het beamen. 'Komt u hier meer?' 'Ja, eerst kwam ik hier met mijn eerste vrouw. We hadden het zo fantastisch, maar acht jaar terug overleed ze. Dit is mijn tweede vrouw, een vriendin van mijn vrouw. Zij was ook alleen en nu maken we er nog iets mooi van. Ja mijnheer, als je niet meer samen kunt zijn, dan toch nog in elk geval wel met elkaar.'