Bloesemtocht
Het stond al heel lang op onze agenda. In het voorjaar een keer de Bloesemtocht fietsen. Eind april, begin mei is volgens kenners dé tijd om in de Betuwe te genieten van dit prachtige natuurschoon. 'Zaterdag gaat het gebeuren', meldde Louis mij vorige week. Via Facebook was hij in contact gekomen met een oud klasgenoot. Herman had ons uitgenodigd om op een bijzondere manier van de bloesem te genieten. Herman houdt paarden en trekt er regelmatig met zijn rijtuig op uit. De menvereniging waar hij lid van is 'De Giessentuigers' organiseert elk voorjaar een Bloesemrit voor aangespannen paarden. 'Leuk om Herman na zoveel jaar weer te zien, en lekker zittend op de bok genieten van de bloesem', probeerde Louis mij over te halen. Hij weet dat ik paarden niet echt leuk vind. Ben er zelfs een beetje bang voor. 'Maar ik ken Herman helemaal niet. Ga maar lekker alleen', probeerde ik nog. 'Nee, Herman rekent namelijk ook op jou, want zijn vrouw Jannie gaat ook mee'. Dus werd afgelopen zaterdag de wekker gezet en reden we vroeg in de ochtend naar Asperen, het vertrekpunt van de jaarlijkse Bloesemrit. Asperen is een klein stadje in de gemeente Lingewaal. Aangekomen op het terrein van de Giessentuigers werden we hartelijk ontvangen door Herman en zijn vrouw Jannie. 'Ontzettend leuk dat jullie er zijn. En kom maar gelijk even mee, gaan we het paard voor de wagen spannen', nodigde Herman uit. Ik liet maar gelijk weten dat ik paarden vooral op een afstandje leuk vind, maar dichterbij toch wel wat voorzichtig ben…Tot mijn verbazing liet Jannie weten dat zij het ook niet zo op paarden heeft. 'Het is echt Herman z'n hobby. Ik ga lang niet elke keer mee hoor', vertelde ze mij. Met twaalf rijtuigen vertrokken we. De paarden hadden er zin in. Louis zat naast Herman op de bok en er werden allerlei anekdotes opgehaald. De zon deed haar best om de ochtendmist op te lossen. Al na een half uur zaten Jannie en ik te trouwen in de zon. Bijzonder om met iemand, die je een uur eerder nog niet kende, zo leuk in gesprek kan zijn. De tocht bracht ons bij plaatsjes waar ik het bestaan niet van wist: Acquoy, Gellicum, Rumpt, Rhenoy. Tussen deze dorpen kronkelde de rivier De Linge zijn weg door het landschap. Een feeëriek gezicht. Ik snap nu dat mensen jaarlijks deze mooie streek van ons land een bezoek brengen. 'We hebben echt geluk vandaag, want door het mooie weer van de afgelopen week staan de fruitbomen nu volop in bloei', vertelde Herman. Tussendoor werd aan de inwendige mens gedacht en kwam na een paar uur rijden een eind van een bijzondere ervaring. De paarden werden ontdaan van hun tuig en beloond met water en vers hooi. Wij bedankten onze gastheer Herman voor deze prachtige dag. 'En van de zomer komen jullie onze kant op. We plannen een dag met mooi weer en laten jullie middels een boottocht kennismaken met onze streek', nodigde Louis zijn oud klasgenoot uit.
Houdoe.