Nabestaanden steken een witte roos in de in het staal aangebrachte namen. | Foto: Piet van Kampen
Nabestaanden steken een witte roos in de in het staal aangebrachte namen. | Foto: Piet van Kampen Foto: Piet van Kampen

Stijlvolle herdenking bij monument op de Boulevard

Herdenking n De markante bruine, stalen platen met daarin de namen van degenen die aan de zee ten offer vielen vormen het blijvende monument ter nagedachtenis aan hen. Vorige week maandag werd er de traditionele herdenking gehouden. Nabestaanden en belangstellenden hadden zich aan de noordpunt van de Boulevard verzameld.

Door Piet van Kampen

De herdenking was altijd het begin van de Visserijdagen, maar ook nu deze dit jaar helaas niet meer gehouden worden, wordt dit moment van bezinning in ere gehouden. De Visserijdagen leven op deze wijze toch voort. In plaats van de Visserijdagen is de Vrijmarkt gekomen met een link naar het evenement van voorbije jaren. Dat de herdenking blijft is een goede zaak. Stil blijven staan bij hen die ons vanwege hun werk op zee ontvielen. Het is niet meer weg te denken uit de Katwijkse samenleving, het hoort bij de geschiedenis van het dorp.

Bedreiging

Burgemeester Cornelis Visser hield een indringende toespraak en beschreef de zee op diverse manieren. 'Wij kunnen genieten van de zee, maar deze vormt tevens een bedreiging. Ook moeten wij respect hebben voor de kracht van de zee. Als de mannen op zee waren, bleven de gezinnen in onzekere tijden tussen hoop en vrees achter. Ook de komende jaren moeten wij hierbij stil blijven staan. Het raakt ons in het hart'. Vervolgens benadrukte hij dat het monument er niet alleen voor ons staat maar ook voor de toekomstige generaties. Lies van Beelen vertelde een levensecht verhaal van een vissersvrouw die het leed heeft ervaren. Ook dit had de nodige impact. Er volgde een minuut stilte waarin slechts het ruisen der golven hoorbaar was. Symbolisch voor deze plechtigheid. De mannengroep SION zong, begeleid door Harmonie Katwijk, een aantal liederen. De laatste reis, Al rolt de zee en Haven van rust waren enkele toepasselijke nummers waar tussendoor ook nog een samenzang met de aanwezigen plaatsvond. Ter afsluiting van deze innemende plechtigheid konden nabestaanden een witte roos steken in de in het staal aangebrachte namen van hun overleden dierbaren.